Rozdział 57 - Awaryjne lądowanie

Ethan

Jean skuliła się w kącie kosza, gdy spadaliśmy w kierunku ziemi, jej oczy były mocno zaciśnięte, gdy trzymała się kurczowo, by ratować życie. W pewnym momencie musiałam całkowicie odciąć dopływ propanu, burza nadeszła zbyt szybko, a stopniowy upadek był zbyt ryzykowny. Teraz jesteśmy rzucani jak piłeczka pingpongowa uwięziona w jakiejś makabrycznej grze rozgrywanej przez bogów piorunów i błyskawic, a robi się coraz gorzej.

Kiedy nylonowy balon pęka, prawdziwy strach przeszywa mnie po raz pierwszy. Do tej pory byłem zaniepokojony, ale optymistycznie nastawiony: dopóki balon jest nienaruszony i zostajemy w koszu, w końcu będziemy musieli wylądować. Jednak jeden z tych czynników właśnie został rozdarty, a drugi miał wylecieć przez okno razem z nim. Mimo to musiałem podjąć ryzyko – dla dobra Jean, jeśli nie mojego własnego.