Rozdział 94

Tereny targowe były już pełne, gdy następnego dnia przybyłem na jarmark halloweenowy. W powietrzu unosił się zapach prażonej kukurydzy i cydru jabłkowego, a wszystko, co mogłem usłyszeć ponad zgiełkiem podekscytowanych studentów i wrzeszczących dzieci, to dźwięk karuzel i Carnysów próbujących sprzedać swoje ustawione gry. Przede mną mężczyzna na szczudłach przebrany za ponurego żniwiarza terroryzował gromadkę dzieci, a kobieta ubrana w skąpy kostium klauna żonglowała kręglami, podczas gdy przechodnie rzucali monety do jej kapelusza na ziemi.

Nie czekałem przy wejściu nawet pięć minut, gdy Ronan pojawił się znikąd.

„ No i jesteś” – powiedział z uśmiechem. Poczułam, że lekko się rumienię, gdy na niego spojrzałam. Był ubrany w flanelę i dżinsy z butami, a na szyi miał cienki srebrny łańcuszek z małym okrągłym wisiorkiem. Jego czarne włosy były zaczesane do tyłu, co nadawało mu wygląd z ery 50.