Hoofdstuk 107
"Audrey," zei Edwin uiteindelijk, bijna alsof hij mijn gedachten kon lezen, "over wat je eerder zei..."
Ik stak een hand op om hem tegen te houden. "Kunnen we het alsjeblieft gewoon vergeten? Ik had niets moeten zeggen. Het was ongepast."
Hij knikte, maar ik zag een glimp van wat leek op conflict in zijn ogen. "Oké. Als dat is wat je wilt. Maar ik hoop dat je weet dat je niet zomaar een student voor me bent. Je bent... speciaal."