Rozdział 7

Większość obecnych była zaskoczona tym, co powiedziałem.

To, co wydawało się klasycznym konfliktem „żony i kochanki”, nagle przerodziło się w kazirodczy dramat.

To rzeczywiście było celowe. Mogłam znieść jego upokorzenie, ponieważ go kochałam.

Ale nie mogłam znieść Song Meiqian paradującej przed moimi oczami, udającej kobietę niewinną i czystą, bo nienawidziłam jej z całego serca!

„Ning Jing.” Cheng Jinghao rzucił mi ponure, ostrzegawcze spojrzenie.

Uśmiechnęłam się szyderczo: „Co? Ona odważyła się to zrobić, ale ja nie mogę o tym mówić?”

Całe ciało Song Meiqian zadrżało. Jej spojrzenie było pełne strachu. „Nie — błagam cię, proszę, nie mów tego!”

Nie wiedziałem, co ją przeraża, wydawało mi się, że w tej sytuacji jest coś nie tak.

Lodowate spojrzenie Cheng Jinghao niewzruszenie spoczęło na mnie. Było tak, jakby chciał mnie udusić na śmierć, gdybym powiedział jeszcze jedno słowo.

Powiedział chłodno: „Ning Jing, to dom Chengów. Czy masz coś przeciwko temu, że przyprowadziłem dwie osoby? Bao jest moim dzieckiem — to jest słuszne, żeby tu został”.

Nie mogąc się zgodzić, zadrwiłem nieustępliwie: „Twoje dziecko? Czego Song Meiqian nie jest w stanie zrobić? Wierzysz w nią tylko dlatego, że tak mówi?”

Kobieta, która potrafiła nawet wejść do łóżka mojego ojca, już dawno straciła wszelkie zasady moralne.

Cheng Jinghao wyjął Bao z objęć Song Meiqian i delikatnie otarł łzy z jego twarzy. Powiedział beznamiętnym, ale potężnym głosem: „Informuję cię, nie proszę o pozwolenie. Czy rozumiesz?”

Ogarnęła mnie fala intensywnego żalu. Moje łzy były na granicy potoku. Nawet moje zaciśnięte pięści drżały.

Aby chronić kobietę, która go zdradziła, mężczyzna, którego kochałam przez lata, pozbawił mnie choćby odrobiny godności w oczach naszych krewnych.

Moja teściowa nie mogła już patrzeć na tę scenę, powiedziała surowo: „Dość! To, co powiedział Jing, ma sens — rodzina Cheng nigdy nie zaakceptuje dziecka o wątpliwym pochodzeniu”.

Moja teściowa zwięźle odzyskała dla mnie odrobinę godności. Chengowie byli dużą rodziną i również rodzinną korporacją. Musieli być bardziej ostrożni niż wszyscy inni w kwestiach dotyczących linii krwi.

Song Meiqian wyjęła raport z torby i podała go mojej teściowej, płacząc tak żałośnie: „Pani Cheng, to wszystko moja wina. Pozwoliłam, aby dziecko Jinghao tak wiele wycierpiało ze mną...”

Cierpiał?

Wzgardziłem sobą. Co ona wycierpiała? Chociaż nie wróciłem do Nings przez ostatnie kilka lat, mniej więcej wiedziałem, że radzi sobie bardzo dobrze.

Wyraz twarzy mojej teściowej uległ zmianie, gdy przeczytała raport, zwróciła się do gospodyni i szepnęła kilka słów.

Poczułem niepokój w sercu i napięcie nerwowe.

Niecałe pięć minut później wróciła gospodyni i skinęła głową w stronę mojej teściowej.

Ślady szczęścia rozświetliły twarz mojej teściowej. Przekazała mi raport, niemal bez wahania powiedziała: „Jing, minęły lata, a ty nie miałaś dziecka — to nie jest zła rzecz, że teraz mamy jedno”.

Wysięgnik-

Zwrot akcji nastąpił zbyt nagle. Miałem wrażenie, że mój umysł został zrujnowany i zbombardowany, przez co na długi czas byłem bez słowa.

Moje palce zadrżały, gdy otworzyłam raport. Dreszcz przeszedł mi po kręgosłupie. Mieli nawet gotowy raport z testu na ojcostwo. Podczas gdy ja wyglądam jak kompletny idiota.

Prawie nie mogłam oddychać. Łzy wypełniły mi kąciki oczu i wybuchły. „Mamo...”

Moja teściowa nagle stanęła na baczność: „Chcesz, żeby Jinghao nie miał potomków?”

To pytanie ugodziło mnie w czuły punkt, zamarłem i nie byłem w stanie zaprzeczyć.

Cheng Jinghao jako osoba sprawująca władzę w Dongchen Corporation — jasne jest, że ważne jest posiadanie spadkobiercy. Niemniej jednak nie byłam zapłodniona przez ostatnie cztery lata, więc nieuniknione było, że moja teściowa nie była zadowolona.

Nie odważyłem się jej powiedzieć, że nie mogę nic zrobić, bo Cheng Jinghao nie chce mieć dziecka.

Ale wyglądało na to, że ja też się myliłam. Nie chodziło o to, że nie chciał mieć dziecka; po prostu nie chciał mieć dziecka ze mną.

Spojrzałem na Cheng Jinghao, który wciąż miał obojętny wyraz twarzy, opuściłem wzrok i odpowiedziałem z rozpaczą: „To mój błąd”.

To był mój błąd, że zakochałam się w mężczyźnie, który nigdy nie poświęcił mi jednego spojrzenia.

Song Meiqian wyglądała na bardzo niechętną. Powiedziała słabo: „Pani Cheng, jestem gotowa oddać dziecko Jingowi, ale jeśli nie będę przy nim w nocy, nie będzie spał”.

Intencją było, aby została z dzieckiem i mieszkała z nami.

Wziąłem głęboki oddech, z tak intensywną złością, że skóra głowy była zdrętwiała. „Song Meiqian, jesteś tak dobra w swoich intrygach! Wtedy spiskowałaś przeciwko mojej mamie. Teraz chcesz zagrać tę samą starą sztuczkę przeciwko mnie, prawda?!”

Nawet głupiec nie ustąpiłby w takiej sytuacji. Po prostu nigdy nie spodziewałem się, że moja teściowa, która zawsze była bystra, faktycznie przemówi w jej imieniu.

Moja teściowa uszczypnęła dziecko w blade policzki i westchnęła cicho: „Okej, dziś wieczorem odpoczniesz w starym domu. Jutro Bao wprowadzi się do Jinghao i Jinga — ty też powinnaś pójść i towarzyszyć mu przez jakiś czas”.

Nie mogłem uwierzyć i podświadomie chciałem obalić, ale nagle poczułem się zniechęcony, czując, że jestem outsiderem.

Ostry ból rozprzestrzenił się w mojej piersi, jakby ktoś dźgnął mnie nożem. Moje uczucia do Cheng Jinghao zdawały się zanikać kawałek po kawałku w tym nieopisanym bólu.

Mój umysł był pusty. Wybiegłem ze starej rezydencji Chengów w nędznym stanie i odjechałem nie wiedząc, dokąd mogę pójść.

Wszędzie migotały neonowe światła, tętniło życiem. Jednak nie było miejsca, do którego bym należał.

Po chwili wahania pojechałem w kierunku szpitala.

Operacja mojej matki cztery lata temu nie była zbyt udana. Nawet do tej pory jej stan od czasu do czasu powracał. Zgodnie z ustaleniami Cheng Jinghao została przeniesiona do tego prywatnego szpitala, który był najwyższej klasy pod każdym względem.

Powstrzymałem swoje uczucia i rozmawiałem z nią. Dopiero gdy zasnęła, wybuchnąłem płaczem, słaby jak dziecko, pragnąc móc wyrzucić z siebie wszystkie swoje żale.

Kiedy wróciłem do willi, była już po północy.

Początkowo myślałem, że Cheng Jinghao spędzi noc w starej rezydencji. Niespodziewanie drzwi zostały otwarte tuż po tym, jak wróciłem do pokoju po kąpieli.

Cheng Jinghao wszedł. Całe jego ciało emanowało lodowatą aurą, jakby powstrzymywał gniew ze wszystkich sił. Powiedział ponurym głosem: „Dlaczego opuściłeś starą rezydencję, nic nie mówiąc?”

Ach... Przyszedł w środku nocy tylko po to, żeby o to zapytać.

Ci, którzy nie wiedzieli, mogliby pomyśleć, że martwi się o moje bezpieczeństwo.

Znosząc przeszywający ból w sercu, podniosłam głowę, by na niego spojrzeć. „Czy mogłabym zostać, by spojrzeć na twoją trzyosobową rodzinę, jak ktoś z zewnątrz?”

Zapalił papierosa, ale nie spieszył się. „Meiqian zostanie tu na chwilę. Gdy Bao się zadomowi, odejdzie. Czy aż tak bardzo ich nienawidzisz?”

Byłem tak wściekły, że chciało mi się śmiać. Było więcej niż oczywiste, że dotrzymywanie towarzystwa Bao było tylko wymówką Song Meiqian. Jej prawdziwym motywem był mężczyzna przede mną.

Wtedy patrzyła z góry na Cheng Jinghao, ponieważ był tylko szefem małej firmy i postanowiła wspiąć się na łóżko mojego ojca.

Minęło kilka lat. Myślałam, że pogodziła się ze swoim losem, ale najwyraźniej nadal nie mogła dojść do pojednania.

Skinęłam głową bez wahania i powiedziałam oburzona: „Tak, nie mogę znieść ich widoku! Jak głupia jestem, że lekceważę stałą kochankę i nieślubne dziecko...”

W tym momencie mocno uszczypnął mnie w dolną szczękę, siłą przerywając mi resztę zdania.

Jego spojrzenie było zimne i obojętne, a głos mrożący krew w żyłach. Powiedział: „W sprawie Meiqian i Ning Hairong, ona była ofiarą — nienawidzisz niewłaściwej osoby”.

Moje oczy rozszerzyły się z niedowierzania. Spojrzałam na niego, jakbym patrzyła na obcego. „Cheng Jinghao, nie potrafisz odróżnić dobra od zła?”

Zawsze uważałem go za osobę spokojną i zrównoważoną, potrafiącą odróżnić dobro od zła. A jednak próbował mi wmówić, że kobieta, która wbiła klin między małżeństwo moich rodziców, była ofiarą — to była naprawdę najbardziej absurdalna rzecz, jaką kiedykolwiek słyszałem!

Był rzeczywiście oddany Song Meiqian. Mógł nawet tolerować jej brak podstawowej moralności.

Zacisnął uścisk. Jeszcze bardziej ponurym głosem powiedział słowo po słowie: „Ning Jing, twój ojciec Ning Hairong ją zgwałcił. Przez ostatnie kilka lat prowadziła bardzo trudne życie i wystarczająco się przed tobą upokorzyła — nie przesadzaj”.

Mój ojciec zgwałcił Song Meiqian? Jej życie było trudne przez ostatnie kilka lat?