Rozdział 57 Przeszłość

KILKA LAT TEMU.

Punkt widzenia Harta

Moje serce było puste, gdy bez celu brnąłem przez gęsty, nieznany las. Wyschnięte łzy spływały po mojej zaczerwienionej, opuchniętej twarzy, gdy moje łzy w końcu wyschły od mojego niekończącego się płaczu. Mimo to moje stopy niosły mnie naprzód, nie wiedząc, dokąd mnie zaprowadzą, gdy moje serce nadal bolało z rozpaczy.