Hoofdstuk 23

Het is pas een maand geleden dat de aankondiging werd gedaan, maar Kyra en ik krijgen steeds meer het gevoel dat dit onze roedel is. We houden van iedereen hier en zij houden van ons. Onze krijgers hebben veel nieuwe vechttechnieken geleerd en Gamma Josh heeft ze laten oefenen, waarbij wij probeerden ze met magie te verslaan. Op een gegeven moment gebruikte ik mijn krachten om de aarde ondiep onder hen te splijten, en zij leerden een techniek om dat in hun voordeel te gebruiken.

Naarmate de tijd verstreek, voelden Kyra en ik onze kracht toenemen. We kunnen onze magie nu de hele dag gebruiken en voelen ons aan het eind van de dag uitgeput. We merken ook dat de kracht van onze magie exponentieel is toegenomen. Ik heb bliksemschichten op een rotsblok zo groot als een SUV kunnen gooien en het ontplofte in kiezels. Gabriel lachte en zei: "Nou, we hadden nog wat grind nodig voor de oprit. Zin om er nog een paar te doen?" Ik lachte en zei: "Tuurlijk", en ik sloeg er nog drie in.

Ik zit nu met Kyra in de rozentuin, genietend van de stilte, wanneer mijn telefoon rinkelt. Ik kijk Kyra aan: "Een sms? Niemand stuurt ons ooit een sms," zei Kyra, "vraag om het wachtwoord". Dit is onze authenticatiemethode sinds we onze telefoons hebben. Het wachtwoord verandert wekelijks, dus niemand kan het weten. "Er staat dat het van papa is. Het is ook zijn nieuwe telefoon, dus misschien is het wel van hem."