Hoofdstuk 38

Avery's perspectief

Als ik stemmen begin te horen, vind ik het moeilijk te geloven dat ze me zo snel te pakken hebben gekregen. De Maangodin staat voor me en zorgt ervoor dat ik dieper in slaap val. "Vertrouw me, mijn kind," zegt ze, "je wilt niet wakker zijn voor wat er gaat gebeuren. Het zal heel pijnlijk zijn. Daarom ben ik hier. Om te voorkomen dat je die pijn voelt. Het zou ondraaglijk zijn. Ik ben hier ook om je te vertellen dat je Daniel als je partner moet accepteren." "Zie je?" zegt Yara, "Ik heb het je geprobeerd te vertellen, maar je wilde me niet geloven!" De Maangodin en ik rollen met onze ogen en ik zeg: "Het spijt me. Met alles wat ik al heb meegemaakt, vind ik het gewoon moeilijk te geloven dat iemand, behalve mijn familie, van me zou kunnen houden." De Maangodin zegt: "Ik weet het, mijn kind, maar al je beproevingen hebben je tot dit punt gebracht. Je bent onmetelijk geliefd door Daniel. Je zult binnenkort Luna van zijn roedel zijn. Je zult een geweldige en zorgzame leider zijn."

"Maar er is één ding dat ik je moet vertellen," vervolgde ze, "er komt binnenkort een oorlog. Een oorlog waarbij beide roedels betrokken zijn . Ik weet dat je bondgenootschappen wilt sluiten met andere soorten, dus zorg ervoor dat je snel naar de draken en heksen gaat. Je zult ze nodig hebben. Alpha Dakari is gek. Zijn wolf staat op het punt te sterven. Wanneer hij mens wordt, zal hij de hulp van de vampieren inroepen om 'hem te helpen de macht te behouden'." Ik snakte naar adem: "Dat is gewoon waanzin. Maar, denk ik, als hij gek is, is het logisch dat hij dat doet. Hij is niet van plan om af te treden en de roedel aan Adam over te dragen. Toch?" De Godin schudt haar hoofd en zegt: "Nee. Het zal óf iemand zijn die het met geweld van hem afpakt, óf zijn dood vereisen."