Rozdział 5

Kilka dni później, w biurze dyrektora generalnego Lowen Group, Patrick siedział za szerokim biurkiem, z opuszczoną głową i podpisywał jakieś dokumenty.

Jego asystent, Liam Derner, wszedł i stanął przed jego biurkiem, po czym zdał mu raport z pracy.

„ Panie Lowen, zdobyłem informacje o córce rodziny Ashton. Nazywa się Felicia Ashton. Ma 24 lata i jest jedynym dzieckiem Zachary’ego Ashtona.”

Dopiero wtedy Patrick powoli podniósł głowę. „Czy umówiłeś się z nią na spotkanie dla mnie? Zjemy razem kolację dziś wieczorem”.

Hector ponownie zapadł w śpiączkę po tym, jak na chwilę odzyskał przytomność, i trudno byłoby mu się w przyszłości wybudzić.

Ponieważ życzeniem Patricka było poślubienie córki rodziny Ashton, ta druga naturalnie spełniła jego życzenie.

Liam odpowiedział: „Umówiłem spotkanie o wpół do szóstej wieczorem w prywatnej restauracji. Czy mam zarezerwować całe miejsce, panie Lowen?”

W końcu osobą, z którą spotyka się pan Lowen, jest jego przyszła żona. Dlatego musimy zapewnić jej wspaniałe traktowanie, aby była nim oczarowana. Chociaż pan Lowen nie przejmuje się tymi rzeczami, powinienem pomóc mu to dokładnie zaplanować jako jego podwładny.

„ Nie ma takiej potrzeby.”

Liam uśmiechnął się, słysząc to. „Rozumiem, panie Lowen.”

Nie wierzę, że pan Lowen w ogóle lubi mężczyzn. Ale z jakiegoś powodu wiadomość ta wydała się tak wiarygodna, że nawet stary pan Lowen martwił się o swoją orientację seksualną. Jakże byłoby miło, gdyby stary pan Lowen był już obudzony? Będzie mógł oglądać, jak pan Lowen idzie poznać swoją przyszłą żonę.

Po zmierzeniu temperatury Juliette Gwendolyn potwierdziła, że gorączka dziewczynki całkowicie spadła.

Juliette przytuliła lalkę do piersi. Jej twarz była szczuplejsza niż wcześniej, co sprawiło, że Gwendolyn odniosła wrażenie, że jej córka się skurczyła.

„ Teraz czuję się już dobrze i nie muszę już jeść tego gorzkiego lekarstwa, prawda mamusiu?” – jęknęła.

Gwendolyn się uśmiechnęła i wyciągnęła rękę, by pogłaskać kręcone loki Juliette.

„ Tak, już wyzdrowiałaś. Pamiętaj, żeby nie jeść za dużo słodyczy w przyszłości. W przeciwnym razie znowu zachorujesz”.

Dziewczynka była około dwóch funtów lżejsza od swoich braci, kiedy się urodziła, ważyła tylko około czterech funtów.

Wychowywanie jej było trudne, ponieważ od niemowlęctwa potrafiła zasnąć tylko wtedy, gdy była noszona, a płakała natychmiast, gdy ją odkładano.

Juliette również łatwo zachorowała, więc nie był to pierwszy raz, kiedy Gwendolyn biegła do szpitala boso z małą dziewczynką na rękach, za każdym razem strasząc Gwendolyn na śmierć.

Chociaż obaj jej synowie poszli do szkoły, dziewczynka wciąż była w domu, więc Gwendolyn nie mogła na razie uczestniczyć w rozmowach kwalifikacyjnych. Jednak myśl, że tym razem wydała ponad dwadzieścia tysięcy na opłaty medyczne i że na jej karcie nie zostało już wiele pieniędzy, sprawiła, że wiedziała, że musi wymyślić sposób na zarabianie pieniędzy.

W rzeczywistości na karcie było jeszcze pół miliona, ale ona odmówiła jego wzięcia, ponieważ nie wiedziała, kto jej przysłał pieniądze. Podświadomie doszła do wniosku, że to musiał być jej dziadek, który jej je przysłał.

W przeszłości wiedziała, że jest beznadziejna i zawstydziła swojego dziadka, więc nie mogła się zmusić, żeby pójść do domu, żeby go zobaczyć, a tym bardziej użyć jego pieniędzy.

Gwendolyn poszła na balkon, żeby zanieść pranie i zauważyła drogi płaszcz, wieszając ubrania w szafie. Kilka dni temu oddała go do czyszczenia chemicznego i planowała zwrócić mu go tego dnia.

Po znalezieniu numeru telefonu asystentki Patricka, zadzwoniła do niego i połączenie zostało szybko nawiązane.

„ Czy pan jest panem Dernerem?” zapytała.

Liam odpowiedział: „Tak, jestem. Czy mogę wiedzieć, kim jest ta osoba?”

„ Nazywam się Gwendolyn Ashton. Wcześniej pan Lowen pożyczył mi płaszcz, więc chciałabym mu go zwrócić. Czy jest dziś wolny?”

Asystentka spojrzała na mężczyznę w prywatnym pokoju, zanim podała jej adres.

„ Chodźcie tutaj. Pan Lowen je tutaj swój posiłek.”

Liam nie myślał o tym wiele. W każdym razie, nigdy nie było kobiety u boku pana Lowena, więc może dzwoniący jest jego przyjacielem.

Po rozłączeniu się Gwendolyn powiedziała do Juliette: „Chodź ze mną do jakiegoś miejsca. Zjedzmy tam kolację, okej?”