Rozdział 461

Zadowolony Enzo przyciągnął mnie z powrotem do siebie. „To wszystko, o co proszę”.

Gdy go objęłam, świat zewnętrzny zniknął, a liczyło się tylko nas dwoje, przytulonych do siebie, zagubionych w swoim własnym świecie.

Cichy szmer ruchu wyrwał mnie ze spokojnego snu. Mrugając, by pozbyć się resztek snu, odwróciłem się i zobaczyłem Enza kręcącego się po pokoju, zbierającego swój sprzęt hokejowy. Jego twarz była zastygła w tym znajomym, zdecydowanym spojrzeniu, sygnalizującym wagę tego dnia.