Rozdział 347

Nie wiem o tym. Nigdy wcześniej nie byłam z grupą sama. Nie wiem, dlaczego mnie to przeraża, ale mam co do tego naprawdę złe przeczucia. Ale myślę, że jeśli mam złe przeczucia, to może lepiej, żeby Mina była z dala od bałaganu, gdyby coś się stało. To jedna osoba mniej do śledzenia. Wszyscy wojownicy muszą skupić się tylko na jednym celu, a nie na wielu.

Kiwam głową po kilku minutach. Uwielbiam to, że Osiston pozwala mi po prostu być w swojej głowie i przetwarzać rzeczy tak, jak potrzebuję. W ogóle nie przyspiesza mojego procesu myślowego, nawet gdy jestem pewna, że potrafi zgadnąć, co myślę i wie, że się mylę. Pozwala mi się uczyć.

„Co więc mam teraz zrobić? Nie wiem, czy będę w stanie spać po tym wszystkim, co się dzieje po moim biegu”.