Rozdział 12

Emily wyszła z łazienki, myśląc o tym, co na siebie włożyć, przeszukała swoją garderobę, ale nie była zadowolona z żadnego z ubrań, jej wzrok wciąż błądził w stronę garderoby i wieszaka pełnego damskich ubrań. Nie, nie, Emily, nie idź tam, przestrzegła samą siebie. Otworzyła jedno z pudeł, z którymi wróciła i wyjęła kilka starych ubrań, ale żadne z nich nie wydawało się być odpowiednie do noszenia. Jej wzrok znów błądził w stronę garderoby i przygryzła dolną wargę.

Oczywiście, to będzie właściwy moment, żeby zmusić go do rozmowy, dlaczego miałaby się bać? Jest jego żoną, dlaczego on miałby trzymać damskie ciuchy, a ona nie może ich dotykać? Jak to możliwe? Po przejrzeniu jej powodów, wstała, wciąż owinięta ręcznikiem, i weszła do szafy. Dotarła do wieszaka i znów zachwyciła się, mocno wierzy, że na świecie jest tylko jeden element każdej sukni, dotknęła czerwonej długiej sukni i od razu się zakochała.

Wyjęła ją i podeszła do lustra, kładąc ją na piersi, wykwintna, pomyślała, gapiąc się na siebie w lustrze. Wzięła również czerwone szpilki, zanim wyszła z szafy. Ubrała się w suknię i ułożyła włosy w kucyk bufetowy. Nałożyła tusz do rzęs i czerwoną szminkę, kolczyki i naszyjnik. Włożyła szpilki i wstała, żeby spojrzeć na siebie w lustrze. Suknia przylegała do każdej krzywizny jej ciała. Miała długie rozcięcie do uda, które widać, gdy chodzi. Wyglądało to pięknie.