Rozdział 4 Zbadaj ją

Catherine oficjalnie osiedliła się u Swannów. Jej pokój znajdował się w piwnicy rezydencji Swannów.

W rozległej rezydencji Swannów było kilkadziesiąt pokoi. Ale Catherine została zaaranżowana do pokoju w piwnicy, w którym nawet pokojówki nie chciały przebywać.

Ha!

Z tego można wywnioskować, jak traktowali ją Swannowie.

Rozglądając się po spartańskim pokoju, Catherine nie okazywała żadnego śladu emocji na swojej lalkowatej twarzy.

Nie obchodziło jej, gdzie mieszka. Wolała mieszkać w piwnicy, bo tam było ciszej.

Aby pozostali członkowie rodziny Swannów nie niepokoili jej bezlitośnie.

Gdyby nie wygląd Catherine, nikt by nie uwierzył, że jest córką Swannów.

Żona Korbina, Rachael, w młodości uchodziła za piękność w Casier.

Gdyby ona nazywała siebie drugą najładniejszą kobietą w Casier, to nikt nie ośmieliłby się twierdzić, że jest najładniejszy.

Wszyscy myśleli, że Liana, najmłodsza córka Swannów, była najbardziej podobna do Rachel i odziedziczyła urodę Rachel. Dlatego była najbardziej faworyzowana w rodzinie Swannów.

Jednak kiedy wszyscy zobaczyli Catherine to ay, zdali sobie sprawę, że Catherine wyglądała niemal dokładnie tak samo jak Rachel. W rzeczywistości można by powiedzieć, że Catherine wyglądała nawet piękniej niż Rachel, kiedy była młodsza.

Dzwoni, dzwoni.

Staromodny telefon, który Catherine zostawiła na biurku, zadzwonił. Kiedy Liana zobaczyła wcześniej telefon Catherine, nawet wyśmiała Catherine z pogardą, jako prostaczkę, za używanie tak staromodnego telefonu.

Catherine w ogóle się tym nie przejmowała. Staromodny telefon?

Gdyby Liana dowiedziała się, że jest to jeden z kilkudziesięciu telefonów satelitarnych na świecie, co by powiedziała?

…

Catherine sprawdziła telefon i zobaczyła, że otrzymała wiadomość tekstową.

Od: Ronin Oconnor

Ronin: [Szefie, ktoś cię śledzi. Czy mam coś z tym zrobić?]

Catherine: [Nie, pozwól mu zbadać sprawę.]

Ronin: [Okej, szefie. Baw się dobrze!]

Po przeczytaniu wiadomości Ronina, Catherine usunęła zapis czatu. Przyzwyczaiła się do utrzymywania wszystkiego w czystości, nie pozostawiając po sobie śladu.

Ronin był chłopcem, którego adoptowała Catherine. Był od niej o trzy lata młodszy.

Chłopiec nie miał żadnych innych talentów, ale był bardzo dobry w komputerach.

W jego wieku Ronin był już tak biegły w komputerach, że plasował się w pierwszej dziesiątce najlepszych hakerów na świecie.

Był jeszcze młody. Gdyby poświęcił wystarczająco dużo lat na naukę, niewątpliwie zająłby wyższą pozycję w przyszłości.

Ponieważ Catherine przyjechała na pogrzeb dziadka zaraz po podróży ze wsi, była rzeczywiście zmęczona i chciała odpocząć.

Wzięła zdjęcie Vicentego, które zawsze nosiła przy sobie, i oszołomiona wpatrywała się w nie.

Jej dziadek był tak okrutny. Aby zmusić Catherine do przyjęcia fortuny Swannów, Vicente nie dał jej nawet szansy, by zobaczyć go po raz ostatni.

Catherine nigdy nie zgodziłaby się na taki układ, gdyby nie wiedziała, że jest to ostatnia wola jej dziadka.

Przecież nikt nie mógł zmusić Catherine do zrobienia tego, czego nie chciała.

Słysząc odgłos kroków zbliżających się do jej drzwi, Catherine zabrała zdjęcie Vicentego.

Szybko wyciągnęła rękę, by otrzeć kroplę łzy w kąciku oka. W ciągu kilku sekund jej piękna twarz znów stała się pozbawiona wyrazu.

Liana otworzyła drzwi bez pukania i zaprowadziła pokojówki do pokoju Catherine.

Gdyby jej ojciec nie powtarzał jej, żeby na razie się z tym pogodziła, Liana już dawno kazałaby służącym wyrzucić Catherine.

Huk!

Drewniane drzwi otworzyły się i uderzyły w ścianę z głośnym hukiem.

Liana zmarszczyła brwi, gdy tylko weszła do pokoju. Jej oczy były pełne pogardy.

Liana celowo podniosła głos i przesadziła w słowach. „Czy to buda dla psa? Dlaczego tu tak śmierdzi? To takie obrzydliwe!”

Catherine podniosła się lekko, skrzyżowała ramiona i spojrzała na Lianę. Jej oczy wyglądały na zimne.

„ Czy ty nazywasz mnie psem?”

Liana roześmiała się triumfalnie. Była pogardliwa wobec Catherine.

„ Nic nie mogę z tym zrobić, jeśli przyznasz, że jesteś psem. Dlaczego nie spróbujesz szczekać? Zobaczę, czy będziesz brzmiał jak pies”.

W obliczu drwin Liany Catherine nie była zła. Jej pozbawiona wyrazu twarz pozostała spokojna jak zawsze.

Jednak na jej ustach pojawił się lekki uśmiech.

„ Liana, nawet jeśli się do tego nie przyznasz, nadal jestem twoją starszą siostrą z urodzenia. Jeśli jestem psem, to kim ty jesteś?”

Zaskoczona Liana zobaczyła, jak usta Catherine rozchylają się, gdy wypowiada kolejne słowa, co jeszcze bardziej rozgniewało Lianę.

„ Czy jesteś młodszą siostrą psa? Czy jego odchodami?”

Liana była tak zła, że jej twarz się wykrzywiła.

" Ty…"