Rozdział 6 Nie mogę znaleźć o niej nic

W rezydencji Duncanów.

Gdy na pogrzebie Swannów niespodziewanie pojawiła się wiadomość o obietnicy Brandena zaręczynowego z wiejską dziewczyną, Triston Lambert natychmiast pośpieszył do rezydencji Duncanów.

Triston, jako jedyny przyjaciel, którego Branden uznał za swojego imienia, nie mógł uwierzyć, że nie otrzymał z pierwszej ręki informacji o życiu miłosnym Brandena.

W jaki sposób Triston mógłby pokazać swoją twarz w Casier w przyszłości?

Przecież Triston był jedynym synem i dziedzicem Lambertsów.

Nie mógł sobie pozwolić na takie ośmieszenie.

„ Och, panie Duncan, powiedz mi coś, okej? Dlaczego zgodziłeś się zaręczyć z wiejską dziewczyną? Mimo że jest całkiem ładna, w Casier jest tak wiele ładnych dziewczyn. Dlaczego wybrałeś właśnie ją?”

Branden czytał sprawozdanie finansowe spółki, podczas gdy Triston gawędził głośno obok niego niczym irytująca mucha.

Branden w końcu odłożył dokument, gdyż nie mógł już go znieść.

Odwrócił się, by krótko spojrzeć na Tristona, a w jego oczach pojawiło się przenikliwe zimno.

Jedno takie spojrzenie Brandena wystarczyło, by Triston zadrżał i pokrył się zimnym potem.

Triston był tak przestraszony, że nie odważył się już nic powiedzieć. Bał się, że niechcący rozgniewa Brandena.

Gdyby Branden stracił panowanie nad sobą, byłby to koniec Tristona.

Puk, puk.

Pukanie do drzwi było w oczach Tristona niczym wybawienie.

Triston szybko zdobył się na uśmiech i mruknął: „Panie Duncan, otworzę panu drzwi”.

To był Paxton Duncan, asystent Brandena. Był z Brandenem odkąd byli mali.

W rodzinach Duncanów większość asystentów przechodziła szkolenia już we wczesnym dzieciństwie.

Kiedy byli młodzi, Paxton był partnerem Brandena w nauce. Kiedy dorośli, został asystentem Brandena.

Paxton był zawsze zimny i bez wyrazu. Nigdy się nie uśmiechał ani nie żartował.

Triston nadał Paxtonowi przydomek „Icecube” za jego plecami.

Po wejściu do pokoju Paxton spojrzał na Brandena. Widząc, że Branden nic nie powiedział, Paxton wiedział, że nie zamierzał niczego ukrywać przed Tristonem, więc Paxton poszedł do przodu, aby zgłosić swoje odkrycia.

„ Panie Duncan, mam informacje o Catherine Swann.”

Na jego słowa Triston był trochę podekscytowany. „Och, poprosiłeś Paxtona, żeby zbadał Catherine. Wygląda na to, że rzeczywiście ci na niej zależy. Daj mi zobaczyć.”

Gdy skończył , Triston wyrwał dokumenty z rąk Paxtona i otworzył je podekscytowany.

Jednak wkrótce Triston zmarszczył brwi i spojrzał na Paxtona ze złością.

„ Icecube, żartujesz sobie ze mnie? Dlaczego to jest czysta kartka papieru? Gdzie są informacje? Chcę zobaczyć informacje o Catherine.”

W przedstawionym przez Paxtona dokumencie nie było nic poza zdjęciem Catherine i jej wiekiem.

Triston uważał, że Paxton ukrył tę informację, ponieważ nie chciał, aby Triston ją przeczytał.

W obliczu irytujących słów Tristona Paxton wyglądał, jakby był do tego przyzwyczajony. Nadal patrzył na Tristona chłodno, nie ruszając się.

Widząc, że Paxton nie ruszył się i patrzył na niego jak idiota, Triston natychmiast zrozumiał.

Jego oczy natychmiast się rozszerzyły, wyglądał na lekko zaskoczonego.

„ Nie udało ci się nic o niej znaleźć, prawda?”

Widząc, że Triston otrzymał choć odrobinę osądu, Paxton skinął głową.

Gdy jego przypuszczenia się potwierdziły, Triston stał się jeszcze bardziej zaskoczony.

„ Tak naprawdę są informacje, których nawet Duncanowie nie mogą znaleźć. Czy możliwe, że Vicente je ukrył?”

Duncanowie byli najpotężniejszą rodziną w Casier ze względu na swoją doskonałą sieć wywiadowczą.

Duncanowie mogli dowiedzieć się wszystkiego, o czym chcieli się dowiedzieć.

Wkrótce Triston zakazał własnego zgadywania.

„ To niemożliwe. Vicente nie jest wystarczająco dobry, żeby cokolwiek ukryć przed Duncanami. Co się zatem dzieje? Dlaczego nie możesz zdobyć informacji o Catherine?”

Triston odwrócił się, by spojrzeć na Brandena i poprosić o wyjaśnienie, co się dzieje.

Wzrok Brandena padł na pustą część dokumentu, a na jego przystojnej i złowrogiej twarzy pojawił się delikatny uśmiech.

Ciekawy!

Widząc jego uśmiech, Triston przestraszył się tak bardzo, że nie odważył się zadać więcej pytań.

Wiedział, że ktoś nie ma szczęścia, kiedy Branden uśmiechał się w ten sposób. Nie wiedział jednak, kto spotka ich upadek.