Rozdział 577

Nicholas, nawet z oczami płonącymi wściekłością Alfy, nie zareagował inaczej, gdy zostaliśmy w wodzie. Trzymał się mnie, kopiąc do przodu. Nie jestem pewien, jak bardzo nam pomagał, skoro siła ogona syreny napędzała większość naszej prędkości. Ale wyobrażałem sobie, że ćwiczenia i tak były dla niego dobre.

Być może, gdybyśmy rozładowali trochę swój gniew zanim dotarliśmy do łodzi, nie byłby już taki niebezpieczny, gdy już na niej będziemy.

Podczas naszej podróży powoli wracało do mnie poczucie bezpieczeństwa. Między żołnierzem syren i Nicholasem, Ronan nigdy nie byłby w stanie mnie tu dosięgnąć.