Rozdział 5 Iskry lecą

~Fioletowy~

Violet chwyciła najdroższą butelkę whisky, jaką udało jej się znaleźć, 30-letnią Macallan, której cena detaliczna wynosiła około 1600 dolarów. Podeszła z butelką do ich stolika i postawiła ją na samym środku. Myślała, że będą pod wrażeniem, gdy zobaczą butelkę. To była reakcja większości ludzi, ale faceci tylko patrzyli na nią znudzonym wzrokiem.

„Tak, będziemy potrzebować więcej niż jednej butelki, kochanie” – zaśmiał się facet siedzący obok Damona. „C – zaraz tu będzie” – powiedziała Violet i odwróciła się na pięcie.

Nie wiedziała, dlaczego się jąkała. Przez całe życie podawała drinki klientom, nie musiała się tak jąkać. Violet pomyślała, że może jej nerwowość wynikała z tego, że król mafii patrzył na nią jak jastrząb. Nie wiedziała, co zrobiła źle. Ale Damon Van Zandt patrzył na nią gniewnie, odkąd tu wszedł.

Violet była zajęta wyciąganiem kolejnych butelek The Macallan z baru, gdy usłyszała, jak inny facet mówi do Dylana: „Więc, słyszałem, że masz tu kilka ładnych dziewczyn?”

„Tak, gdzie są dziewczyny?” inny facet się zaśmiał. „Chcesz je natychmiast?” zapytał Dylan. „Dlaczego nie teraz?”

„No dobrze” – Dylan wstał i poszedł do swojego biura.

Violet przewróciła oczami, bo wiedziała, co będzie dalej. To nie był pierwszy raz, kiedy Dylan zorganizował „prywatne” przyjęcie dla specjalnych gości. Danny, właściciel baru, nigdy nie przepadał za takimi rzeczami, więc Dylan musiał to robić „pod stołem”. To był ryzykowny interes, ale Dylan zawsze był hojnie opłacany, więc ryzyko było tego warte. „Cześć, chłopaki”

Grupa striptizerek wyszła z biura Dylana. Wszystkie były ubrane w odsłaniające koronkowe ubrania. Albo właściwie, nazwijmy to po prostu, były ubrane w bieliznę.

Faceci wiwatowali i uśmiechali się, gdy dołączyła do nich grupa dziewczyn. Dylan tym razem się postarał. Wybrał tylko najlepsze i najładniejsze dziewczyny na to wydarzenie. Violet przyniosła pięć kolejnych butelek The Macallan i postawiła je na stole. Musiała manewrować przez grupę tancerek, aby się tam dostać, ale dała radę.

Gdy odstawiła drinki, Violet poczekała chwilę, aby zobaczyć, czy poproszą o coś jeszcze, ale faceci byli zbyt zajęci tańcem na kolanach od dziewczyn. Wzruszając ramionami, Violet wróciła do baru, aby zamknąć kasę. Co jakiś czas podnosiła wzrok znad kasy i patrzyła, jak Dylan rozdaje facetom paczuszki białego proszku. Pokręciła głową do siebie i kontynuowała liczenie kasy. Potem poświęciła chwilę, aby ponownie spojrzeć w górę i tym razem jej oczy spotkały się ze wzrokiem Damona.

Oczy Damona były ciemne i tajemnicze. Violet nie mogła odczytać, co myślał. Wszyscy inni wydawali się świetnie bawić, ale Damon wyglądał na niemal znudzonego.

„Mówiłem ci, żebyś się stąd wynosiła, Vi.” Głos Dylana przebił się przez jej myśli. Violet odwróciła głowę, by zobaczyć Dylana pochylającego się przy barze.

„Najpierw muszę zamknąć kasę, głupcze” – odpowiedziała. „Mogę to zrobić” – syknął.

„Jak ostatnio, kiedy miałaś prywatną imprezę?”

Za każdym razem, kiedy Dylan urządzał prywatną imprezę, zawsze kończył zemdleniem. Zapominał zamknąć kasę i następnego dnia miał kłopoty z Dannym. Violet tylko dbała o niego.

„Dobra uwaga” – westchnął Dylan. „Ale jak tylko skończysz, to zabieraj stąd swój tyłek” – wskazał na nią ostrzegawczo palcem. Dylan wiedział, jak hałaśliwe potrafią być te imprezy, a tym razem mieli do czynienia z mafią. Nie podobało mu się, że jego młodsza siostra przebywa w pobliżu tych ludzi. „Nie martw się, nie mam zamiaru zostać ani chwili dłużej” – odpowiedziała Violet i kontynuowała liczenie. „Yo, Dylan!” – krzyknął inny z facetów.

„Tak? Co mogę dla was zrobić, chłopcy?” Dylan wrócił do stołu z fałszywym uśmiechem na twarzy. „Nasi goście już przybywają, będziemy potrzebować więcej butelek”

„Okej, stary. Mam cię” – Dylan skinął głową.

Jak na zawołanie, drzwi wejściowe się otworzyły i weszła grupa starszych facetów. Byli również ubrani w eleganckie czarne garnitury. Gdyby Violet nie wiedziała lepiej, pomyślałaby, że właśnie weszli na pogrzeb.

Grupa facetów spotkała się, a Dam wstał, by uścisnąć dłoń jednego ze starszych facetów. Tymczasem na drugim końcu stołu Violet zobaczyła, że jedna ze striptizerek robi jednemu z facetów laskę. Cóż za widok.

Violet zarumieniła się sama do siebie, bo była zaskoczona. Nie była nawet typem osoby, która ogląda porno, a jedno działo się tuż przed jej oczami. Prawie straciła rachubę, ale na szczęście kalkulator pokazał jej właściwe liczby.

Po zamknięciu kasy Violet rzuciła ostatnie spojrzenie na Dylana. Faceci dzielili się z nim białymi proszkami, a on był teraz naćpany. Violet westchnęła i odwróciła się. To był kolejny widok, którego nie chciała oglądać.

Pomiędzy hałaśliwymi facetami i tancerkami Violet udało się cicho wymknąć z pokoju. Złapała swoje rzeczy z pokoju nauczycielskiego, po czym wyszła na parking. Ale zanim zdążyła dotrzeć do tylnych drzwi, skręciła za róg i zobaczyła, że ktoś stoi przed nią. Ściany były ciasne, a wysoki mężczyzna całkowicie blokował jej drogę. „Przepraszam” powiedziała z irytacją, ale mężczyzna nie drgnął.

„Wychodzisz tak szybko?” powiedział niskim, chrapliwym głosem. Mężczyzna uniósł twarz i Violet mogła zobaczyć, kim był. To był Damon. Jego ciemnobrązowe oczy przeszyły jej oczy, a Violet poczuła, że przełyka ślinę.

„Czy my cię nudzimy?” – powiedział ponownie. Jedną ręką trzymał ścianę przed sobą, odchylając się do tyłu. Violet nie miała jak uciec.

„N-nie, moja zmiana się skończyła” – wyjąkała.

Usta Damona wygięły się w uśmiechu. Następnie przechylił głowę na bok i patrzył na nią, jakby była widokiem godnym podziwu. „Jak masz na imię?” powiedział. „Violet”

„Miło cię poznać, Violet”