Rozdział 4

„Chcę skrzydełek z bawołu” – rozkazał chłopak w Bensie swemu szoferowi.

Na twarzy szofera pojawił się zaniepokojony wyraz, ponieważ otrzymał rozkaz, aby czekać na Mistrza Connora z młodym mistrzem. „Ale Mistrz Connor powiedział, że wkrótce tu będzie, Młody Mistrzu. Ty-”

„Pięć minut”. Chłopiec podniósł rękę i wskazał na zegarek. „Jeśli nie zobaczę skrzydełek Buffalo, pójdziesz do dziadka Arthura po ostatnią wypłatę”.

Wyraz twarzy mężczyzny natychmiast zmienił się z zaniepokojonego w przerażony. Wiedział, że młody mistrz nigdy nie cofnie słowa.

„Zostań tutaj, młody panie, i nigdzie nie odchodź. Zaraz wrócę!” – przypomniał mu pośpiesznie szofer, zanim ostrożnie zamknął drzwi i pobiegł w stronę najbliższej restauracji.

Nie zdawał sobie sprawy, że chłopiec w pojeździe bez problemu otworzył drzwi po jego wyjściu i uważnie wpatrywał się w matkę z synem, którzy przechodzili obok.

Jego serce zabiło mocniej, jakby coś miało się wydarzyć.

Chłopiec cicho za nimi podążył i zachował odpowiednią odległość, aż zobaczył, jak wchodzą do miejsca zwanego Golden Sun Kindergarten. Rozpaczliwie chciał pójść za nimi do środka, ale zauważył strażników przy bramie, a jego oczy zwęziły się, a grzywka okryła brwi.

Rozejrzawszy się dookoła, szybko znalazł kąt, w którym mógł się ukryć.

Pięć minut później, na rogu ulicy oddalonej o dwie ulice od przedszkola Golden Sun, kierowca w końcu dostał skrzydełka z kurczaka, o których marzył jego młody pan.

"Młody panie, oto ty..."

Łup!

Zanim zdążył dokończyć zdanie, na twarzy szofera pojawiła się rysa, gdy wewnętrznie spanikował, bełkotał: Na co ja patrzę? Dlaczego w samochodzie nikogo nie ma, skoro młody pan powinien tu być? Och, nie... Gdzie jest młody pan?!'

Upuszczając skrzydełka z bawołu, kierowca gorączkowo szukał dookoła. Czas mijał, a mimo że szukał wszędzie na ulicy, nie mógł znaleźć chłopca.

Przypadkowo zadzwonił telefon w jego kieszeni. Rozpacz go ogarnęła, gdy zobaczył numer na ekranie i zadrżał, gdy wyjąkał: „Mistrzu... Mistrzu Connorze?”

Krzyk!

Czarny Porsche przyjechał na miejsce, gdzie zaginął Oscar. Silnik został wyłączony, a drzwi otwarte.

Para drogich skórzanych butów wylądowała na ziemi, zanim pojawiła się majestatyczna postać mężczyzny. Jego rysy były określone i imponujące, z niezaprzeczalnie ostrymi, ponurymi oczami. Miał na sobie dopasowany garnitur bez ani jednej zmarszczki na powierzchni, a po jego pojawieniu się nawet powietrze zdawało się rozrzedzać.

„Gdzie on jest?” zapytał Connor chłodno, jego głos był uwodzicielsko chrapliwy jak dźwięk wiolonczeli.

„P-wybacz mi, Mistrzu Connorze”. Mężczyzna uderzył się w głowę i wyjaśnił z bladą twarzą i drżącymi ramionami: „Młody Mistrz poprosił mnie o skrzydełka z bawołu, a kiedy wróciłem, już go nie było...

„Czy mógł zostać porwany?” zasugerował jeden z ochroniarzy.

„Ale miejsce pobytu młodego mistrza zawsze było tajemnicą!”

Zauważywszy, że jest podejrzany, kierowca gorączkowo pokręcił głową. „To nie ja! Naprawdę nic nie wiem...”

Connor spojrzał na samochód i zauważył, że drzwi samochodu były nieuszkodzone, bez śladów siłowego otwarcia. Wszystkie przedmioty i rzeczy osobiste Oscara na tylnym siedzeniu były na swoim miejscu, zgodnie z przyzwyczajeniem chłopca.

Bardzo prawdopodobne jest, że sam wydostał się z samochodu.

Obok Connora, jego prywatnego ochroniarza, Eason zaniepokojony napisał: „Mistrzu Connorze, przeprowadziłem inspekcję i to miejsce jest martwym punktem dla lokalnego nadzoru, więc Młody Mistrz mógł pójść w dowolnym kierunku...”

Orle oczy Connora rozglądały się dookoła, aż w końcu dostrzegł kawałek papieru po cukierku na drodze do przedszkola Golden Sun.

Należał do luksusowych słodyczy, którymi delektował się Oscar i rzadko można go było znaleźć w Sapphire City.

Connor zmrużył oczy.