Hoofdstuk 43
Op de een of andere manier was ik mijn eigen verjaardag vergeten, wat niet zo verrassend was omdat ik dat altijd deed. Celeste was de enige die het zich altijd herinnerde, maar dit jaar had ze te veel lasten.
"Oh - ik wist niet dat je dat wist," lachte ik, terwijl ik de ketting om mijn nek aanraakte. "Dankjewel." Ik draaide me naar hem toe en ging op mijn tenen staan. Steunend op mijn handen op zijn schouders, gaf ik hem een kus op zijn kin.
" We hebben een dinerreservering voor zeven." Hij bood me zijn open handpalm aan en ik staarde er verward naar.