Rozdział 26 Zdejmij koszulę

Savannah usiadła na skraju łóżka i zamarła na moment. Co się właśnie stało? Była gotowa wymyślić wymówki, żeby powstrzymać go przed dotykaniem jej, ale ku jej zaskoczeniu Emmett łatwo jej tego wieczoru odpuścił. Savannah zamarła i nie wiedziała, co zrobić, ponieważ nie była przyzwyczajona do spania w wygodnym łóżku. Czy kazał mi spać na łóżku, bo mu mnie żal? Naprawdę? Ktoś naprawdę mi współczuje? To coś nowego. Cicho zgasiła światło w pokoju i cały czas siedziała na łóżku. Gdy zauważyła, że zasnął, podeszła i delikatnie poprawiła koc, żeby przykrył jego ciało. Jednak koc był za krótki na jego wysoką budowę. Kanapa również nie miała wystarczająco dużo miejsca, żeby mógł wyciągnąć nogi. Nie miał innego wyjścia, jak się zwinąć i spać w pozycji embrionalnej. Savannah ostrożnie ułożyła mu stopy w wygodniejszej pozycji, zanim wróciła do łóżka. Gdy obudziła się następnego ranka, Emmetta już nie było. Delikatny jesienny wiatr wpadał do pokoju przez otwarte okno. Gdzie on poszedł? Spojrzała na zegarek i zdała sobie sprawę, że jest prawie 9 rano. Dlaczego mnie nie obudził?

Savannah usiadła na skraju łóżka i zamarła na moment. Co się właśnie stało? Była gotowa wymyślić wymówki, żeby powstrzymać go przed dotykaniem jej, ale ku jej zaskoczeniu Emmett łatwo jej tego wieczoru odpuścił. Savannah zamarła i nie wiedziała, co zrobić, ponieważ nie była przyzwyczajona do spania w wygodnym łóżku. Czy kazał mi spać w łóżku, bo mu mnie żal? Naprawdę? Ktoś naprawdę mi współczuje? To coś nowego. Cicho zgasiła światło w pokoju i cały czas siedziała na łóżku. Gdy zauważyła, że zasnął, podeszła i delikatnie poprawiła koc, żeby przykrył jego ciało. Jednak koc był za krótki na jego wysoką budowę. Na kanapie również nie było wystarczająco dużo miejsca, żeby mógł wyciągnąć nogi. Nie miał innego wyjścia, jak się zwinąć i spać w pozycji embrionalnej. Savannah ostrożnie ułożyła mu stopy w wygodniejszej pozycji, zanim wróciła do łóżka. Kiedy obudziła się następnego ranka, Emmetta już nie było. Delikatny jesienny wiatr wdarł się do pokoju przez otwarte okno. Gdzie on poszedł? Spojrzała na zegarek i zdała sobie sprawę, że jest prawie 9 rano. Dlaczego mnie nie obudził?

Od najmłodszych lat Savannah była rannym ptaszkiem. Budziła się automatycznie, nawet gdy nie nastawiała budzika. Być może po raz pierwszy w życiu dobrze się wczoraj wyspała. Natychmiast wyskoczyła z łóżka, ułożyła poduszki i złożyła koc, zanim posprzątała kanapę. „Dlaczego sprzątasz wszystko tak, jakbyś była w wojsku?” Ten głos sprawił, że Savannah przeżyła szok życia. Przytuliła koc, odwróciła się i zobaczyła Emmetta stojącego przy drzwiach z dużą torbą w ręku. Savannah odpowiedziała: „Po prostu uwielbiam sprzątać”. Nie byłam w wojsku, ale nauczyłam się tego po spędzeniu trzech lat w więzieniu. W tym momencie Emmett był jeszcze bardziej przekonany, że była tylko pokojówką z rodziny Avery. Rzucił torbę na łóżko i powiedział: