Rozdział 1 Specjalny prezent urodzinowy

„Czy ty w ogóle jesteś osobą dorosłą?”

Pod wpływem narkotyku Madeline Powell odpowiedziała ostatnim kąskiem rozsądku, jaki miała: „Oczywiście! Właśnie skończyłam osiemnaście lat!”

„I postanowiłaś się prostytuować, jak tylko osiągnęłaś pełnoletność, co? Aż tak ci brakuje pieniędzy? Czy po prostu nie możesz się doczekać seksu z mężczyznami?”

Mężczyzna dotknął jej brody długimi palcami i uniósł ją, jakby oglądał nowo nabytą rzecz.

Jego szorstkie palce delikatnie pieściły twarz Madeline, aż nagle mocno uszczypnął ją w brodę i zmusił, by spojrzała mu w oczy. Jej policzki były lekko zarumienione z powodu działania narkotyku, ciche zaproszenie dla mężczyzny. Jej słaby zapach pozostał w jego nosie, sprawiając, że jego członek stwardniał i pulsował między nogami.

Jednak drapieżcy wysokiego szczebla byli znani z cierpliwości, zamiast się spieszyć. Dlatego palce mężczyzny najpierw przesunęły się poza jej sukienkę, by spotkać się z jej już mokrą waginą. Madeline krzyknęła na jego nagłe wtargnięcie. Zanim zdążyła się wycofać, jego usta opadły na jej, a ona nieświadomie zacisnęła uda.

„Zrelaksuj się.” Mężczyzna puścił ją na chwilę.

„Szybciej…” Madeline nalegała oszołomiona . Ślina mężczyzny wciąż błyszczała w kąciku jej ust.

Pochylił się i uśmiechnął z politowaniem.

"Jesteś tylko młodą dziewczyną..."

Zatrzymał się, patrząc na nią przez chwilę. Następnie rozluźnił uścisk i odsunął się chłodno.

„Nie masz tego, czego chcę w kobiecie. Wynoś się stąd”. Te słowa sprawiły, że mężczyzna wydał się podły i obojętny.

Na dźwięk tych słów dreszcz przebiegł po kręgosłupie Madeline. Jednak ona już przyszła tutaj, gotowa zaryzykować wszystko, więc nie przyjęła odpowiedzi „nie”. Pochylając się do przodu, znów zaczęła z nim flirtować.

„Skąd wiesz, skoro nawet nie dałeś mi szansy?” Madeline zdjęła białą koszulę, a następnie koronkowy biustonosz, odsłaniając swój piękny tors w słabym świetle. Chwytając stojący obok niej kieliszek czerwonego wina, wylała płyn na swoje ciało, a chłód sprawił, że zadrżała. Chociaż bardzo się wstydziła, jej gest był szczery.

„Jestem cała mokra. Nie mogę tak wyjść”. Wino spłynęło z jej szyi do obojczyków, a następnie w dół do czubków piersi. Ciało młodej dziewczyny wyglądało w tym momencie niezwykle seksownie i atrakcyjnie. Doprowadzało mężczyznę do szaleństwa.

„Hmm... Jest zimno...” Madeline przytuliła się do niego jak potulny kot, lekko wykręcając się w talii.

„Sam się o to prosiłeś.”

Mężczyzna przez kilka sekund był oszołomiony, ale gdy tylko oprzytomniał, znów wyciągnął do niej ręce.

Chwycił czerwoną sukienkę, która wciąż zakrywała jej uda, i podciągnął ją, aż cienka warstwa materiału zakryła twarz Madeline.

Początkowo nie mogła już wyraźnie dostrzec rysów mężczyzny, ponieważ jedyną rzeczą oświetlającą pokój była lampa ścienna. Teraz jednak mogła dostrzec jedynie niewyraźny zarys jego ciała na swoim.

Jej nagość z kolei była całkowicie odsłonięta przed jego wzrokiem. Napięcie w jej ciele nie ukrywało, jak bardzo była zdenerwowana, gdy duże dłonie mężczyzny powoli przesuwały się w dół jej obojczyków, zatrzymując się na jej różowych sutkach.

Narkotyk odbierał Madeline wszelkie zahamowania. Jej ciało nie mogło powstrzymać się od reagowania na pieszczoty mężczyzny. Drżąc z pożądania, pragnęła, aby natychmiast wszedł do niej.

Kiedy mężczyzna zobaczył, jak rozpaczliwie zareagowała na jego dotyk, jego oczy stwardniały. Cała jego wcześniejsza czułość zniknęła. Jak mógł współczuć kobiecie, która wzięła narkotyk, zanim się na niego rzuciła?

Bezczelnie rozchylając nogi Madeline, mężczyzna bez wahania wszedł w nią głęboko.

„Auć! Boli!”

Delikatna dłoń Madeline przycisnęła się do klatki piersiowej mężczyzny, próbując odepchnąć go od siebie, ale nie miała dość siły, żeby zmusić go do ruchu.

Ból spowodował, że jej ciało stało się niezwykle sztywne, co sprawiło, że mężczyzna był wobec niej jeszcze bardziej agresywny.

Za każdym razem, gdy pchał ją bardziej agresywnie, sięgał gdzieś głębiej. Ciało Madeline nie mogło powstrzymać się od podskakiwania w rytm jego. Jej mocno zmarszczone brwi nie zrobiły nic, by wzbudzić litość mężczyzny.

Madeline nie miała pojęcia, czy po prostu stopniowo przystosowała się do jego zaciekłości, czy też działanie narkotyku w pełni zadziałało, ale gdy tylko wydała z siebie krzyk przyjemności, jej twarz zarumieniła się jak dojrzałe jabłko. Szybko ugryzła się mocno w język, próbując stłumić kolejny dźwięk.

Wyraz jej twarzy tylko bardziej podniecał mężczyznę. Gdy jego ruchy stawały się coraz bardziej gorączkowe, bezlitośnie całował jej delikatne usta.

Dźwięk jego członka wsuwającego się i wysuwającego z jej wnętrza oraz trzask ciała o ciało sprawiły, że temperatura w całym apartamencie wzrosła.

Następnego ranka Madeline obudziła się i stwierdziła, że jest sama w pokoju. Ubrania i chusteczki walały się po podłodze, wskazując, jak brutalny był seks ostatniej nocy.

Za każdym razem, gdy Madeline się poruszała, czuła, jakby jej ciało było rozrywane na strzępy. Po długich zmaganiach z wydostaniem się z łóżka, podniosła ubrania i je założyła.

Gdy tylko zobaczyła na telefonie powiadomienie o przelewie, natychmiast pobiegła do szpitala miejskiego, nie myśląc nawet, gdzie jest ów mężczyzna.

Dopóki miała pieniądze, jej matka mogła się leczyć.

Nic innego nie było dla niej ważniejsze, nawet jej własne dziewictwo.

Po zapłaceniu rachunków za leczenie Madeline po raz ostatni trzymała matkę za rękę, zanim pielęgniarki wysłały ją na salę operacyjną.

Madeline czekała cztery godziny, aż wyszedł lekarz i powiedział jej, że stan jej matki jest na razie stabilny. Kiedy to usłyszała, oparła się o ścianę i odetchnęła z ulgą.

Nie wzięła pod uwagę faktu, że reperkusje wydarzeń poprzedniej nocy były jeszcze dalekie od zakończenia.

Po kilku tygodniach Madeline dowiedziała się, że jest w ciąży.

Mimo że tej nocy uprawiała seks z tym facetem tylko raz, zaszła w ciążę.

Na szczęście przez następne kilka miesięcy musiała jedynie dbać o siebie.

Osoba, która ją zatrudniła, była bardzo hojna. Co miesiąc otrzymywała pieniądze, co wystarczało na pokrycie kosztów opieki zdrowotnej jej matki.

Z czasem jej brzuch zaczął rosnąć, a stan jej matki pozostawał stabilny.

Właśnie gdy Madeline zaczęła myśleć, że w końcu będzie mogła wieść spokojne życie, otrzymała zawiadomienie ze szpitala informujące, że stan jej matki się pogorszył.

W tym czasie była w ósmym miesiącu ciąży. Chociaż pospieszyła do szpitala, nie mogła zobaczyć matki po raz ostatni przed jej śmiercią.

Dała się porwać fali emocji, która spowodowała przedwczesny poród.

„Co robisz? Poczekaj chwilę! Pokaż mi moje dziecko!”

Zanim Madeline zdążyła otrząsnąć się z żalu po stracie matki, grupa ludzi włamała się do domu i porwała jej dziecko.

Nie miała nawet szansy dotknąć dziecka.

„O! Idzie jeszcze jeden!”

Madeline była nadal oszołomiona, gdy usłyszała słowa pielęgniarki.

Ostatkiem sił Madeline otworzyła oczy ze zgrozą, gdy zobaczyła pielęgniarkę trzymającą kolejne dziecko całe we krwi.

"Proszę..."

Wyciągnęła drżące ręce do pielęgniarki i powstrzymała ją przed odejściem z noworodkiem.

"Pozwól mi zobaczyć dziecko."

Serce pielęgniarki zmiękło, gdy zobaczyła łzy spływające po wyczerpanej twarzy Madeline. Po owinięciu dziecka w kocyk, podała go biednej matce.

Podczas gdy pielęgniarka wyszła, Madeline z trudem wydostała się z łóżka i z dzieckiem w ramionach wyszła ze szpitala. Nie obchodziło jej, że była zbyt zmęczona po urodzeniu bliźniaków.

To dziecko było ostatnią rodziną, jaka jej pozostała.

Nie mogła pozwolić, by ci ludzie odebrali jej również to dziecko.

Nie podnieśliby ręki na jej dziecko. Nie ma mowy!

Godzinę później, gdy ci ludzie otrzymali wiadomość, że jest drugie dziecko, wrócili do szpitala. Prześcieradła nadal były w nieładzie, ale nie było śladu Madeline.