Rozdział 112

„Nie wiem, po prostu nic nie pamiętam” – Peter pokręcił głową z bólu i westchnął – „Ale jest jedna rzecz, której mogę być pewien. Laura w ogóle nie chciała, żebym brał udział w tym planie, i wykorzystywała mnie, bo nie chciała, żebym był zamieszany w cokolwiek związanego z podstawowymi sekretami trytonów. Przypuszczam, że odpowiedź leży na wyspie. Zdałem sobie sprawę, że Laura ukradła moją mapę, gdy się obudziłem, łącznie z kopią, która zniknęła. Na szczęście Jackowi udało się pomóc mi naprawić dane, dzięki czemu mogliśmy tu przybyć.

Westchnęłam z ulgą, a moje ciało zaczęło się rozluźniać. Usiadłam i opowiedziałam, co ostatnio przydarzyło się Gary'emu i mnie, na ile mogłam. Oczywiście pominęłam fragmenty, w których pojawił się Dicken, i głównie mówiłam o amerykańskich żołnierzach atakujących statek przebranych za piratów.

Po wysłuchaniu tego, co powiedziałem, Jolin, która milczała przez długi czas, w końcu zmarszczyła brwi i przemówiła: „Jeśli się nie mylę, to rzeczywiście jest to operacja wojskowa, ale nielegalna”.