Rozdział 52

„Babciu!” – krzyknęłam, a łzy ulgi spłynęły mi po twarzy.

Otworzyła ramiona, obejmując mnie opiekuńczym uściskiem. Jej znajomy zapach ziół księżycowych i mądrości otaczał mnie jak tarcza.

„Moja droga Isabello, czy wszystko w porządku?” – zapytała, delikatnie badając moją twarz swoimi starymi dłońmi.