Rozdział 3 Aborcja

Kiedy wynieśli Charlotte z basenu, jej twarz była blada, a kończyny zimne.

Z rękami przy ziemi, nie przestawała kaszleć. Po tym, jak otarła łzy z oczu, Charlotte w końcu udało się wyraźnie zobaczyć tego, który uratował ją przed wodą.

"Ja-Jason?"

Charlotte mruknęła coś z niedowierzaniem w oczach.

Czy Jason wskoczył do basenu, żeby ją uratować?

Jason zdjął przemoczony garnitur i spojrzał na niego obojętnym wzrokiem.

Scena ta przyciągnęła gości, w tym rodziców Veroniki.

Henry Jules, ojciec Veroniki, dowiedział się, co się stało, od służących, gdy pobiegł. Teraz zobaczył, że Jason wskoczył do basenu, aby uratować Charlotte, więc trochę się zdenerwował i ciągle przepraszał.

„Przepraszam, panie Langley. Moja córka nie zrobiła tego celowo. Popełniła błąd. Proszę jej wybaczyć”.

Veronica była owinięta kocem, gdy scena, w której Jason wskoczył do basenu, przejęła jej umysł. Nie mogła już dłużej powstrzymywać swojej furii i pragnęła, aby mogła obdarć Charlotte żywcem ze skóry.

Myślała sobie: „Charlotte to po prostu suka. Jak Jason mógł wskoczyć do basenu, żeby ją uratować?”

„Wciągnęła mnie do basenu, Jason!”

Veronica chciała zrobić z tego scenę. Wskazała na Charlotte i zbeształa ją: „Ona knuje coś złego i próbowała mnie skrzywdzić. Nie stając w mojej obronie, wlazłeś do basenu...”

"Zamknąć się."

Jason przerwał jej ponurym głosem.

Chwycił ramię Charlotte, gdy poczuł jej zimną skórę. Myślał o tym, jak walczyła, gdy była w basenie. Gdyby wskoczył do niego trochę później, mogłaby się utopić.

Kiedy Jason o tym pomyślał, jego twarz pociemniała. Nie zadał sobie trudu, by porozmawiać z Veronicą i po prostu spojrzał na Henry'ego z boku.

„Więc tak traktujesz swoich gości.”

Brzmiał zupełnie ponuro.

Wszyscy mogli stwierdzić, że Jason był naprawdę wściekły. Zimny pot wystąpił na czole Henry'ego, gdy pośpiesznie wystąpił, by ponownie przeprosić.

Jednak Jason odwrócił się, trzymając Charlotte w ramionach i zdecydowanie odszedł.

Skulona w jego objęciach, Charlotte mocno trzymała się jego kołnierza, czując się trochę dotknięta.

Zastanawiała się: „Zrobił to dla mnie. Czy to znaczy, że ma do mnie jakieś uczucia? Przecież sypiamy ze sobą od trzech lat, więc chyba nie zniósłby, żeby mnie potraktować chłodno. Jednak...

Charlotte pomyślała o zaręczynach Jasona z Veronicą i przygryzła dolną wargę.

Nawet gdyby Jason uratował ją z basenu, i tak ostatecznie poślubiłby Veronicę, a kiedy już byliby małżeństwem, co Charlotte by dla niego znaczyła? Czy byłaby jego kochanką?

Charlotte nigdy nie byłaby kochanką, nawet jeśli oznaczałoby to, że musiałaby opuścić Jasona.

Na myśl o tym Charlotte powiedziała chrapliwym głosem: „Musimy się rozstać, panie Langley”.

Jason już uruchomił samochód. Kiedy usłyszał, co powiedziała, zatrzymał się na chwilę, a potem powiedział słabo: „Nie rób zamieszania. Veronica była tym razem trochę przesadzona, ale teraz wszystko jest w porządku, prawda?”

Od niechcenia wyjął kartę i rzucił ją w nią. „Oto twoja rekompensata. Kup cokolwiek potrzebujesz za pomocą karty”.

W tej chwili Charlotte uznała swoje wcześniejsze wyobrażenia za zbyt absurdalne. Zacisnęła pięści. Nie biorąc karty, powtórzyła to cichym głosem: „To nie ma nic wspólnego z rekompensatą. Musimy się rozstać, panie Langley”.

Dobrze wiedziała, jak niski jest jej status w oczach Jasona, skoro sama się rozpieszczała dla pieniędzy. Ale mimo to nigdy nie zostanie kochanką, co było jej dolną granicą.

Jason nagle mocno chwycił kierownicę z ponurym wyrazem twarzy. „Co teraz robisz? Błagałeś mnie, żebym zaoferował ci pieniądze, a teraz prosisz o rozstanie?”

Parsknął obojętnie. „Czy zapłaciłeś za poprzednie opłaty medyczne swojej mamy?”

Charlotte nic nie powiedziała, tylko skinęła głową.

Oszczędziła sporo pieniędzy, które Jason płacił jej przez ostatnie trzy lata, plus pensję, którą dostawała jako asystentka. O ile stan jej matki się nie pogorszy, pieniądze, które miała teraz, wystarczą jej na pokrycie kosztów leczenia przez następne dwa lata.

Powinna była odejść od Jasona dawno temu. Jednak tego nie zrobiła, ponieważ wierzyła, że tak długo, jak będzie go trzymać, pewnego dnia on się w niej zakocha.

Jej fantazje legły w gruzach.

Mogła być jego kochanką i dziewczyną na telefon, kiedy Jason był nieżonaty, ale kiedy się ożenił, nie mogli kontynuować swojej umowy.

Charlotte najbardziej nienawidziła kochanek, które były trzecią stroną w małżeństwie.

Kiedy jej ojciec, David Seinfield, zdradził jej matkę Renee, jego kochanka wpadła do domu rodziny Seinfield, obwieszczając, że David wkrótce rozwiedzie się z Renee Seinfield. Renee była tak wściekła, że dostała zawału serca, przez co prawie nie przeżyła ratunku.

Kiedy David się o tym dowiedział, rozwiódł się z Renee i zmusił ją i Charlotte do opuszczenia domu, nie zostawiając przy sobie żadnych pieniędzy.

Renee była wtedy poważnie chora, ale David wygonił ich podczas zimnej zimy. Ledwo mogli pokryć swoje codzienne wydatki, nie mówiąc już o opłatach za leczenie Renee. Charlotte została zapędzona w kozi róg, gdy poznała Jasona, który w tamtym czasie był dla niej wybawcą.

Dlatego Charlotte trzymała się go i nie odważyła się puścić, robiąc wszystko, co mogła, aby go zadowolić. Wielokrotnie ostrzegała samą siebie, aby się w nim nie zakochać, ale faktem okazało się, że ledwo potrafiła kontrolować swoje uczucia.

Z bolesną gulą w gardle Charlotte spojrzała na twarz Jasona w lusterku wstecznym i cicho zapytała: „Czy kiedykolwiek myślałeś o poślubieniu mnie odkąd się poznaliśmy? Chociaż przez chwilę...”.

Zanim zdążyła dokończyć słowa, Jason nagle mocno nacisnął hamulce.

Zaskoczona Charlotte uderzyła głową o oparcie krzesła i poczuła ból w czole.

Jason powiedział ponuro z ponurą twarzą: „Ostrzegałem cię, prawda? Powinieneś znać swoje miejsce. Nigdy nie myśl o tym, żeby dostać to, na co nie zasługujesz”.

Tak naprawdę Charlotte wiedziała, że nawet gdyby zadała Jasonowi to pytanie wiele razy, otrzymałaby od niego tę samą odpowiedź.

Nigdy nie będzie miał do niej prawdziwych uczuć.

Jason ponownie uruchomił samochód i spojrzał prosto na przód, nie rzucając na nią ani jednego spojrzenia. „Za kilka dni w biurze zgłosi się nowa asystentka. Dobrze opiekuj się nowicjuszką”

Charlotte była oszołomiona. Uśmiechnęła się ironicznie, gdy zrozumiała, co Jason miał na myśli.

Wydawało się, że wszystko między nimi kiedyś się skończy, zarówno praca, jak i intymna relacja.

Dzięki temu jednak mogła być zupełnie beztroska.

Nie żałowała tego, co robiła przez ostatnie trzy lata.

Dla niej Jason był jak lodowata kostka lodu. Nawet jeśli trzymała go dalej, on ją tylko zamroził.

„Zrozumiałem, panie Langley” – odpowiedziała Charlotte, spuszczając wzrok.

Zakryła brzuch drżącymi dłońmi i podjęła decyzję. „Muszę wziąć urlop po południu, panie Langley”.

Uważała, że skoro mieli się rozstać, powinna zerwać węzeł i dokonać aborcji. Po tym nie będzie już miała nic wspólnego z Jasonem.