Rozdział 03 Powrót do rodziny Smith

Jason i jego nowa siostra ostatecznie nie żywili do siebie żadnych uczuć, ale pozwolił Grace trzymać się za rękę i iść dalej.

Po opuszczeniu miasta i dotarciu na wyboistą drogę powrotną na wieś Grace nadal wydawała się być w dobrym humorze i wcale nie przeszkadzał jej kurz na spódnicy.

Na rozwidleniu dróg Grace nie wiedziała, w którą stronę iść, więc spojrzała na swojego najstarszego brata Jasona, lekko marszcząc brwi:

„Bracie, nie wiem, jak stąd wyjść!” Mówiła tak, jakby robiła coś zalotnego, przez co odmowa była niemożliwa.

Na twarzy Jasona pojawił się uśmiech. Wziął Grace za rękę i objął jej małą rączkę swoją dłonią. Jej dłoń była tak delikatna, że bał się, że ją zrani, jeśli ściśnie ją zbyt mocno.

Słońce chyli się ku zachodowi, więc musimy szybko wracać do domu, inaczej mogą nas zaatakować wilki z gór.

Wziął Grace za rękę i poszedł drogą po lewej stronie. Dłonie starszego brata były duże i ciepłe, a plecy miał proste. Książka opisuje to tak: chociaż życie było trudne i okrutne, nie mogło złamać mu kręgosłupa. Był najstarszy, więc naturalne było, że tolerował młodsze rodzeństwo.

Grace nie ma żadnych krewnych w czasach współczesnych. Jej rodzice zginęli w wypadku, gdy była bardzo mała. Mieszkała ze swoim wujkiem. Jej ciotka jej nie lubiła. Jej życie było bardzo trudne zanim poszła na studia. Dopiero gdy po studiach opuściła miejsce, w którym się znalazła, poczuła, że znalazła wytchnienie. Zaczęła więc pracować na pół etatu, jednocześnie studiując, i wiele z tego powodu cierpiała, ale czerpała z tego przyjemność.

Kiedy pomyślała o tym, że będzie miała liczną rodzinę, która w przyszłości będzie się o nią troszczyć i że jej członkowie mają te same więzy krwi, zrobiło jej się ciepło i poczuła spokój w sercu.

Może teraz jej nie lubią, ale ona zrobi wszystko, żeby traktowali ją jak rodzinę.

Było zupełnie ciemno, a brat i siostra w końcu wrócili do wioski. We wsi były maleńkie światełka, wyglądające niczym małe gwiazdki na nocnym niebie.

Po przejechaniu wielu wiejskich dróg i pokonaniu wielu zakrętów dotarliśmy w końcu do domu rodziny Smith, do małego podwórka otoczonego bambusowym płotem i prostego, krytego strzechą domu z zaledwie trzema pokojami.

Członkowie rodziny Smith siedzą przy stole w jadalni w domu. Ich stół jest bardzo duży i może pomieścić osiem osób. Ponieważ rodzina jest tak liczna, jedynym dużym meblem w domu wydaje się być ten ośmiokątny stół.

Jedzenie na stole było już trochę zimne. Wygląda na to, że wszyscy byli w złym humorze. Psy we wsi zaczęły szczekać. Jason wrócił z Grace .

„ Tato, mamo, wróciliśmy!” Z podwórza dobiegł głos najstarszego syna. Pan Smith i pani Smith wyszli ich powitać, ale pozostali czterej synowie nie ruszyli się.

Grace była zdenerwowana, gdy przekraczała próg. Wzięła głęboki oddech, po czym uśmiechnęła się niewinnie i przygotowała się na powitanie nowej rodziny.

Chociaż dobrze to ukrywała, Jason zauważył jej nieco stanowczy gest i delikatnie ją pocieszył:

„Nie bój się, moi rodzice są bardzo mili!”

W jednej chwili pozycja najstarszego brata w jej sercu gwałtownie wzrosła. Najstarszy brat był naprawdę łagodny i taki właśnie powinien być najstarszy brat.

W ciemnościach dostrzegła dwie postacie, jedną wysoką i jedną niską, pojawiające się na tle światła. Nie widziała wyraźnie ich twarzy, ale wiedziała, że to jej przyszli rodzice.

"Tato, mamo!"Ona jednak posłusznie zawołała dwa razy. Para była oszołomiona. Przygotowali się na to, że ich nowa córka będzie wobec nich chłodna, ale nie spodziewali się, że sama wyjdzie z inicjatywą i zadzwoni do ludzi, więc nie brzmiała niezadowolona.

„Hej, dobrze, Grace wróciła, mama przygotowała posiłek, pewnie jesteś głodny, wejdź i zjedz!”

Pani Smith zareagowała jako pierwsza. To ona podjęła inicjatywę i wzięła Grace za rękę. Jej dłonie były pokryte odciskami i wyglądały bardzo szorstko.

W końcu nie ma w tym żadnych emocji, więc wygląda to bardzo uprzejmie.

Pani Green współczuła własnej córce, która trafiła do biednej rodziny i nigdy nie zaznała dobrego życia, więc pragnęła naprawić szkody. Choć nadal czuła do nich urazę, nie uważała, że źle traktują jej córkę. Jednakże pan Smith i pani Smith poczuli się nieco gorsi, mając przed sobą tak delikatną i piękną córkę.

Jason puścił rękę Grace . Jak dotąd, miał dobre wrażenie o swojej nowej siostrze. W ogóle nie narzekała w drodze powrotnej i posłusznie podążała za nim. Powiedział, że chciałby ją nieść na plecach, ale ona odmówiła.

Weszła Grace, za nią pan Smtih i Jason. Jej wygląd został również wyeksponowany pod światło. Jej twarz była nieco podobna do ich twarzy. Była bardzo piękna, a gdy się uśmiechała, pojawiały się dołeczki w policzkach.

Na pierwszy rzut oka widać było, że przy stole siedzi czterech młodych mężczyzn. Powinni to być pozostali czterej bracia Grace. Patrzyli na nią, a ona także patrzyła na nich.

Na podstawie opisów w książce i opisów, które przekazał mi mój najstarszy brat, gdy właśnie wracałem, mogę powiedzieć, kto jest kim.

Już poznałem najstarszego brata Jasona . W książce napisano, że drugi brat, Max, jest najcichszy spośród pięciu braci. Ma chłodny temperament i parę charakterystycznych lisich oczu, dzięki czemu łatwo go rozpoznać.

Drugi brat jest osobą racjonalną i nastawioną na działanie. Jest bardzo ambitny w swoich ulubionych dziedzinach, ale większość czasu jego twarz pozostaje bez wyrazu. Jest o półtora roku młodszy od najstarszego brata i w tym roku kończy dziewiętnaście lat.

Grace od pierwszego wejrzenia była pewna, że ten pierwszy po lewej to drugi brat Max.

Ostrożnie zawołała „Drugi Bracie”, wyglądając niewinnie i niegroźnie.

Max spojrzał na nią ze zdziwieniem, najwyraźniej nie spodziewając się, że będzie mu tak bliska :

„Cóż, cieszę się, że wróciłeś.” Powiedział uprzejmie.

Jest też trzeci brat Ethan , który w tym roku kończy siedemnaście lat. Uczy się pewnych umiejętności od mieszkańca wioski o imieniu Jack , ale nikt nie wie, że Jack jest w rzeczywistości ważniakiem. Posiada niezwykłe umiejętności, ale wycofał się na wieś z powodu złamanego serca. Kiedy Ethan miał osiem lat, Jack dostrzegł jego talent i uznał, że jest dobrym kandydatem do sztuk walki. Zaczął więc potajemnie uczyć go kung-fu, nie mówiąc nikomu o ich związku, dlatego Ethan zachował to w tajemnicy.

Ponieważ trenował sztuki walki, cieszył się dobrym zdrowiem i był bardzo wysoki. Odziedziczył dobre geny rodziny Smithów: ostre brwi, bystre oczy i bohaterski wygląd. Łatwo go było rozpoznać, w końcu miał zostać sławnym generałem, a jego imię było przekazywane z pokolenia na pokolenie.

„Witaj, Trzeci Bracie!”

Ethan rzeczywiście jest bardzo dobry w sztukach walki, ale jest trochę głupi. Mówiąc wprost, jest naiwny i naiwny.

Spojrzał na nową siostrę ze zdziwieniem, jego twarz zrobiła się czerwona i niezręcznie odpowiedział:

"Ty, ty też!"

Nowa siostra jest taka ładna. Wygląda jasno, delikatnie i czysto. Stoi tam tak uroczo, że nie można oderwać od niej oczu.

Ostatecznie pozostali tylko czwarty i piąty brat. Byli bliźniakami i w 60% byli do siebie podobni, więc gdyby przyjrzeć się uważnie, nadal można by ich było odróżnić.

Specyfiką bliźniaków jest to, że ich osobowości są bardzo różne. Czwarty brat, Ryan, jest trochę ekscentryczny i bardzo heteroseksualny. On i piąty brat mają pogodne spojrzenia, ale on jest typem człowieka, który łatwo się denerwuje. Wygląda na to, że w tej chwili jest w złym humorze.

„Czwarty brat?” Grace spojrzała na jego surową twarz i przemówiła ostrożnie.

Ale Ryan całkowicie ją zignorował, jego wyraz twarzy był nieco smutny i pełen sprzeczności. Miał zaledwie piętnaście lat, był młody i lekkomyślny, najbardziej zbliżony wiekiem do Luny, a zazwyczaj łączyła ich najlepsza relacja .

Nagle jego ukochana siostra stała się czyjąś córką. Nie potrafił się z tym pogodzić, nie potrafił też od razu zapałać entuzjazmem do obcej dziewczyny.