Hoofdstuk 5

Toen Emily de volgende ochtend wakker werd, was ze verbaasd, want de kamer was haar onbekend. Ze fronste haar wenkbrauwen en realiseerde zich pas toen dat ze getrouwd was. Nou ja, je kunt het haar niet kwalijk nemen, want ze is niet wakker geworden in de armen van haar man.

Echtgenoot? Ze draaide zich om naar de andere kant van het bed, maar hij was er niet. Toen hoorde ze stromend water en wist ze dat hij in de badkamer was. Ze stond meteen op, liep naar de kledingkast, pakte een badjas en trok die over haar lingerie aan. Ze liep de kamer uit, ging naar beneden en ging de keuken in. Wat kan ze verdwalen in deze keuken, dacht ze.

Alles stond waar het hoorde, er ontbrak niets. Het is echt fijn om in een rijke familie te trouwen, niet dat ze zelf arm is, ze heeft tenslotte een heel comfortabel leven geleid. Ze ging ontbijt maken en besloot het zo snel mogelijk te doen, want hij stond al op het punt om het huis te verlaten, of toch niet? Ze kan het uiteindelijk niet goed zien, hij kan toch niet naar zijn werk, want het is vandaag zondag. Ze maakte pannenkoeken met saus, schonk hem ook een glas melk in en zette alles op de eettafel, die groot genoeg is voor tien personen.

Ze stond op het punt naar boven te gaan toen ze een deur hoorde die dichtsloeg en wist dat hij naar beneden kwam. Hij droeg een zwart pak en een wit overhemd. Zijn haar zat, zoals altijd, op zijn hoofd geplakt en was nat, alsof hij dacht: waar gaat hij heen? Hij zag er echt opgekleed uit, dacht ze. Hij liet zijn aktetas op de bank vallen en greep naar zijn manchetknopen.

"Goedemorgen," begroette Emily, maar hij hoorde haar niet of deed alsof. Ze beet op haar lip en liep wat dichter naar hem toe. "Laat me je helpen."

Michael bleef stil en ging verder met wat hij aan het doen was. "Ik heb ontbijt gemaakt, ik hoop dat je het lekker vindt," glimlachte ze.

Michael leek nu klaar met zijn manchetknopen en reikte alleen maar naar beneden, pakte zijn aktetas weer op en liep naar de deur. Emily was geschokt en keek hem na. Hij bleef bij de deur staan zonder zich om te draaien en zei: "Als ik een regel geef, verwacht ik dat die wordt nageleefd." Daarmee liep hij het huis uit.

Emily knipperde twee keer met haar ogen en staarde naar het eten op de eettafel, wat is er aan de hand? Gisteravond was geen droom? Hoe moet ze zo leven? Hoe mogelijk? Wat bedoelt hij daar in godsnaam mee, hoe kan ze met hem getrouwd zijn maar niets, geen interactie, niets? Prima, ze snapt het, hij is homo, maar dat betekent niet dat hij zo koud tegen haar hoeft te zijn, wat heeft ze verkeerd gedaan?

Ze voelde hoofdpijn door het denken en besloot de kwestie voorlopig te laten rusten, als hij terug is van waar hij ook heen ging, zal ze met hem praten. Ze staarde naar de pannenkoeken en zuchtte voordat ze ze op at. Ze ging naar boven, nam een douche, kleedde zich aan en besloot een rondleiding door haar huis te geven. Ze liep door het huis en kon het niet laten om te denken dat ze echt een huishoudster nodig had, want ze kan dit landhuis absoluut niet in haar eentje onderhouden, of misschien heeft hij er al een?

Het huis was niet alleen eenzaam maar ook saai, ze wilde haar vrienden bellen maar ze niet laten schrikken, ze was tenslotte gisteren getrouwd. Ze speelde de tijd weg met haar telefoon surfend op internet, toen ze genoeg had van het kleine scherm, schakelde ze over naar haar laptop. Het geluk lachte eindelijk om haar gezicht en de dag liep ten einde, maar haar man was nog niet terug.

Ze maakte het avondeten en hoopte dat hij snel terug zou zijn en het ook zou opeten. Ze ging op de bank zitten om op hem te wachten, maar viel uiteindelijk in slaap op de bank. Toen ze weer wakker werd, keek ze op de klok en het was twaalf uur 's nachts, ze keek naar de eettafel en het eten was precies zoals ze het had achtergelaten. Zou het zijn dat haar lieve man nog niet terug is of wat? Ze voelde een scherpe pijn in haar nek en vertrok haar gezicht, ze had net zo slecht gelegen.

Ze stond op en liep naar de eetkamer, staarde een tijdje naar het eten en gaf het op om op mij te wachten. Hij kan terugkomen wanneer hij maar wil. Ze liep de trap op en opende vermoeid haar kamer, ze liep naar het bed en viel er als een blok hout op, ze draaide zich opzij en kroop dieper in haar kussen. Haar ogen gingen langzaam open, maar alleen om een paar blauwe ogen naar haar te zien kijken.

Ze sprong met een gil uit bed, maar de man staarde haar alleen maar aan en draaide zijn rug naar haar toe. Ze stond te staren naar de liggende figuur op het bed terwijl ze probeerde op adem te komen. Wanneer kwam hij terug? Hoe komt het dat ze hem niet binnen hoorde komen? Waarom maakte hij haar niet wakker? Wist hij niet dat ze op hem wachtte? Waarom at hij het eten niet op en nog belangrijker, waarom liet hij haar zo schrikken? Ze kreeg net bijna een hartaanval.

Ze wilde hem eigenlijk al haar vragen stellen, maar toen ze zag hoe hij met zijn rug naar haar toe stond, wist ze dat ze alleen maar tegen een lege lucht zou praten. Ze zuchtte en klom terug in bed terwijl ze hem aanstaarde. Nadat ze had bevestigd dat hij zich niet meer naar haar zou omdraaien, slaakte ze een zucht en draaide ze haar rug ook naar hem toe voordat ze haar lamp uitdeed.

De volgende dag werd ze wakker en zag dat het bed al leeg was. Ze keek op de klok en het was al kwart over acht. Hoe had ze zo lang kunnen slapen? Ze liep de trap af en zoals verwacht was hij het huis uit. Ze zuchtte en liep naar de keuken. Ze maakte een bord ontbijtgranen voor zichzelf klaar. Toen ze klaar was, ging ze naar boven om zich klaar te maken voor haar werk.

Ze zocht naar haar autosleutel en bedacht zich dat deze niet bij haar was. Ze pakte een van de autosleutels die ze in de la van de man zag liggen en ging naar beneden.

Bij de garage aangekomen, drukte ze op de afstandsbediening en een zwarte BMW ging open, ze stapte in en reed naar haar werk. Ze zal zich wel zorgen maken om haar nieuwe man als ze terugkomt. Ze kwam aan op haar werk, parkeerde de auto, stapte uit en haar werknemers waren verrast haar te zien. Is ze niet pas zaterdag getrouwd? Wat doet ze hier? Was de gedachte die iedereen had.

Emily glimlachte naar hen, natuurlijk wist ze wat ze dachten, maar wat moest ze nu doen? Haar nieuwe man heeft gisteren de hele dag niet eens gegeten van het eten dat ze voor hem had gemaakt. Hij was vanochtend ook al het huis uit voordat ze wakker werd en om het nog erger te maken, gaf hij haar ook nog eens drie ongelooflijke regels op hun huwelijksnacht. Ze lachte vooral om zichzelf voordat ze haar kantoor binnenstapte. Ze ging zitten en legde haar hoofd op haar stoel. Haar ogen waren dicht. Kan ze dit wel? vroeg ze zichzelf opnieuw af.

Nou, het huwelijk is nog te pril, misschien komt het met de tijd wel goed, hoopte ze, misschien lacht het geluk haar toe, zeg maar, na vier of vijf dagen huwelijk. Ze zuchtte en ging rechtop zitten om aan een document te werken toen de deur van haar kantoor openging en vier dames binnenkwamen. Ze keek hen aan en glimlachte, het zijn haar werknemers en ook haar vriendinnen, ze snelden allemaal te hulp zodra ze het filiaal opende en ze hebben haar enorm gesteund.

"Nou, ik zal verdomd zijn. Wat doe je hier in vredesnaam?" vroeg Marilyn met haar mond wijd open.

"Je hoeft niet nog een keer verbaasd te doen, Marilyn, we weten allemaal dat ze hier is, daarom zijn we gekomen," zei Janet, moeder van twee en tevens de oudste van hun groep.

"Maar duh. Zelfs als je niet op huwelijksreis bent geweest, zou je in ieder geval nog steeds in bed moeten liggen," zei Agnes, de moeder van drie kinderen. Ze is even oud als Emily, maar ze trouwde toen ze eenentwintig was.

Agatha liep meestal op haar af, pakte haar hoofd vast en begon het naar links en rechts te draaien terwijl ze aandachtig in haar nek zocht. Toen ze niet vond wat ze zocht, ging ze verder met haar borsten en borsten. Emily greep meteen haar shirt vast: "Stop, wat is er dat we niet hebben?"

Emily glimlachte. "Ik zeg niet dat je het niet hebt, maar wat je zoekt, is er niet."

"Wat bedoel je met dat het er niet is, dus dat er geen zuigzoenen zijn?", vroeg Agatha, en de andere dames hapten naar adem.

"Geen zuigzoenen? Zeg me niet dat Michael zo'n tedere minnaar is?" vroeg Marilyn vol ontzag.

Agnes keek haar aan en snoof: "Tedere minnaar? Ik denk het niet. Hij lijkt weliswaar koud, maar ik weet zeker dat hij een wildeman is in bed."

"Kijk haar eens, hoe kun je dat nou weten? Heb je ooit een nacht met hem doorgebracht? Heb je hem überhaupt gezien?

" vroeg Janet.

"Natuurlijk", beaamde Agnes.

"Wanneer?"

"Zaterdag, op hun bruiloft", antwoordde ze en ze lachten allemaal, Emily incluis. "Het is echt fijn om vrienden te hebben die je zorgen kunnen wegnemen."

"Oké, oké, oké, genoeg gepraat. Vertel eens, hoe was je avond?" vroeg Agatha, en ze draaiden zich allemaal om en keken haar met scherpe ogen aan.

Emily zuchtte en beet op haar lip. Wat moest ze hen nu vertellen, dat haar man haar nou echt regels in de slaapkamer had opgelegd of dat hij nou echt meteen na het douchen naar bed ging? "Eh..."

"Weet je, dit is niet de juiste plek om daarover te praten. Meid, je bent ons heel veel verschuldigd," viel Marilyn haar bij.

"Jazeker", beaamden de anderen.

Emily keek hen verrast aan. "Wat?"

"Je hebt je niet aan de regel gehouden," zei Janet en ze vertrok haar gezicht. Regels, wéér een regel? Ze dacht na.

"Welke regel?" vroeg ze, half bang als ze zo'n moeilijke regel als die van Michael zouden invoeren.

"We waren het er allemaal over eens dat we, voordat we gingen trouwen, een meidenavondje zouden hebben. Meid, je hebt je bruiloft binnen een maand voorbereid en je hebt ons niet meegenomen naar ons meidenavondje. En we willen het nog steeds," legde Agnes uit, en de rest knikte terwijl ze haar aankeek.