Rozdział 45 Po prostu pozwól mi odejść

Gdy już byłam w pokoju, rzuciłam się na łóżko i płakałam. Jak oni mogli? Jak Rai mógł pozwolić Damianowi dotykać mnie w tym samym czasie? Jak oni mogli tak się ze mną kochać? Jak oni mogli mnie tak wykorzystywać? Jak oni mogli mnie wykorzystać? Mój umysł niemal eksplodował od wszystkich moich myśli. Ciągle obwiniałam ich za to, co się między nami wydarzyło i płakałam jeszcze bardziej.

Ale im więcej o tym myślałam, tym bardziej zdawałam sobie sprawę, że to była moja wina. Mogłam powiedzieć nie... Mogłam temu zapobiec... ale tego nie zrobiłam. Pozwoliłam im robić mi te wszystkie rzeczy. Pozwoliłam im kochać się ze mną w tym samym czasie i ja też to lubiłam. Czułam się chora. Czułam obrzydzenie do siebie. Czułam się taka tania. Jak mogłam pozwolić sobie cieszyć się dotykiem najlepszego przyjaciela mojego chłopaka na oczach mojego chłopaka? Byłam taką rozpustnicą.

„ Księżniczko…” usłyszałam głos Rai i odgłos otwieranych drzwi.