Rozdział 7 Porwany

Elżbieta powiedziała do Weroniki: „Weroniko, zostań tu przez następne dwa dni i dotrzymaj mi towarzystwa”.

Veronica wiedziała, że obraziła Matthew, ale nie chciała płaszczyć się przed Larsonami dla dobra swoich adopcyjnych rodziców, więc nie miała innego wyboru, jak tylko oprzeć się na Elizabeth. W końcu Elizabeth nie wydawała się czuć do niej żadnej wrogości. „Nie rozumiem. Dlaczego chcesz, żebym dotrzymała ci towarzystwa?”

„ Pozwalam ci tu zostać przez kilka dni, żebym mogła dowiedzieć się o tobie więcej. W końcu Matthew cię 'prześladował', więc powinien wziąć za to odpowiedzialność” – odpowiedziała Elizabeth. Następnie, przypominając sobie obawy Veroniki, dodała: „Zatrudniłam najlepszych zagranicznych specjalistów, żeby zdiagnozowali i leczyli twoich rodziców, więc wierzę, że wkrótce poczują się lepiej”.

Veronica była bardzo wdzięczna, ale nie miała jak odwdzięczyć się Elizabeth za jej dobroć, więc mogła się tylko pocieszać faktem, że uratowała życie Matthew. Ja uratowałam życie Matthew, a jego babcia uratowała życie moich adopcyjnych rodziców. To nas wyrównuje. „Dziękuję bardzo, pani” powiedziała, szczerze dziękując Elizabeth.

Przez następne trzy dni Veronica cały czas dotrzymywała towarzystwa Elizabeth. Rano ćwiczyły fizycznie i zajmowały się ogrodnictwem, natomiast po południu piekły ciasta lub grały razem w szachy.

Czas zawsze mijał szybko, kiedy człowiek był zajęty.

Czwartego ranka Veronica zjadła śniadanie z Elizabeth przed spakowaniem się. Schodząc na dół z bagażem, skinęła lekko głową w stronę Elizabeth, która siedziała na sofie. „Wychodzę, pani. Dziękuję za całą gościnność, jaką mi pani okazała”.

Elizabeth wstała i podeszła do Veroniki z życzliwym uśmiechem. „Jesteś szczera i otwarta, młoda damo. Pobyt z tobą sprawia, że czuję się o wiele młodsza”. Elizabeth nigdy nie przybrała godności matriarchy przed Veronicą. Zamiast tego była tak uprzejma jak babcia.

„ Zawsze powinnaś być młoda duchem, pani. W takim razie wychodzę. Żegnaj.”

„ Mhm-hmm. Pamiętaj, żeby mnie odwiedzić, kiedy będziesz wolny.”

„ Uh… Hehe, okay, proszę pani” odpowiedziała Veronica z zakłopotaniem. To, czy będę mogła ponownie przyjechać do Kings Residence, czy nie, nie zależy ode mnie.

Elizabeth załatwiła, aby szofer zawiózł Veronicę do centrum Bloomstead po tym, jak Veronica opuściła Kings Residence. Kiedy szofer przejeżdżał obok drogerii, Veronica powiedziała do szofera: „Proszę zatrzymać samochód, panie. Wysiądę tutaj”.

Samochód się zatrzymał. Wysiadając z samochodu, Veronica powiedziała do szofera: „Panie, proszę podziękować ode mnie Starej Pani Kings”.

„ Tak, panno Murphy” – odpowiedział szofer. Następnie zawrócił i ruszył z powrotem.

Weronika wbiegła do apteki, niosąc torbę na ramię. Farmaceuta natychmiast podszedł do niej i zapytał: „Cześć. Jakie lekarstwo chciałabyś kupić?”

„ Proszę, kup mi pudełko najlepszych tabletek na dzień po” – powiedziała Veronica pośpiesznie do aptekarza. Przez ostatnie kilka dni przebywała w Kings Residence bez możliwości wyjścia, więc naturalne było, że nie udało jej się kupić żadnych tabletek na dzień po. Teraz, gdy opuściła Kings Residence, musiała zdobyć tabletki na dzień po i oczywiście szybko je wziąć. W przeciwnym razie byłaby skończona, gdyby naprawdę zaszła w ciążę.

Farmaceuta podał jej pudełko tabletek. „To ma najlepsze działanie antykoncepcyjne, gdy przyjmuje się je w ciągu 72 godzin”.

Veronica wzięła pudełko tabletek, ale zatrzymała się tuż przed odwróceniem się, by zapłacić za tabletki. „Czy ty właśnie powiedziałaś „72 godziny”?”

„ Tak. Im wcześniej weźmiesz pigułkę, tym lepiej. Nie będzie sensu, jeśli weźmiesz pigułkę trzy dni po sprawie.”

„ Czyli działa tylko jeśli przyjmiesz go w ciągu trzech dni?”

„ Tak, to prawda.”

Veronica była oszołomiona. Następnie spojrzała na opis na pudełku. Zgodnie z oczekiwaniami, pigułki „dzień po” działały tylko wtedy, gdy były przyjmowane w ciągu 72 godzin od stosunku; nie działały już, gdy były przyjmowane później.

Veronica nigdy wcześniej nie przyjmowała pigułek „dzień po”, więc naiwnie założyła, że te pigułki zadziałają, jeśli zażyje się je w ciągu tygodnia. Nic dziwnego, że starsza pani Kings kazała mi zostać w Kings Residence przez trzy dni. Okazuje się, że to jest powód.

Oddając pudełko pigułek farmaceucie , Veronica wyszła z apteki z zaczerwienionymi oczami. Wędrując samotnie ulicami, spędziła długi czas na zbieraniu się w sobie, zanim się pocieszyła. Czego się bać? Nawet jeśli zajdę w ciążę, wtedy będę mogła usunąć dziecko! Nie ma się czego bać. Bez względu na to, jaki będzie problem, zawsze znajdzie się na niego rozwiązanie.

Właśnie wtedy samochód na poboczu drogi nagle zahamował i zatrzymał się przed nią z głośnym Screech! Zanim zdążyła się opamiętać, została wepchnięta do samochodu.

„ Hej! WW-Kim wy jesteście? To nielegalne, żebyście kogoś otwarcie porwali w biały dzień!” Kilka razy się szarpała. Potem ostrzegła: „Zatrzymajcie samochód! Pospieszcie się i wypuśćcie mnie z samochodu, albo zadzwonię na policję!”

Właśnie wtedy z fotela kierowcy dobiegł znajomy głos. „Panno Murphy, lepiej się zachowuj i nie wpakuj się w kłopoty”.

Kiedy Veronica przechyliła głowę i wyciągnęła szyję, była zdumiona, widząc, że to Thomas siedział za kierownicą. Więc to Matthew mnie porwał? Jak można się było spodziewać, przechwalanie się dałoby mi tylko chwilową przyjemność, ale będę musiała za to bardzo cierpieć. W każdym razie, czy Matthew nie postąpił zbyt pochopnie, porywając mnie zaraz po tym, jak opuściłam rezydencję Kings? „Pospiesz się i zatrzymaj samochód, Thomas. W przeciwnym razie zadzwonię do starej pani Kings i opowiem jej o tym”.

„ Radziłbym pani poznać trochę samą siebie, panno Murphy.”

Veronica była bez słowa. Znać siebie na tyle, żeby umrzeć z własnej woli, masz na myśli? Jednak po przypomnieniu sobie, że jej adopcyjni rodzice wciąż byli w szpitalu Kings Family, nie odważyła się podjąć kolejnej bezsensownej walki.

Dziesięć minut później Veronicę przewieziono do prywatnej rezydencji Matthew na 38. piętrze Twilight Club.

„ Przyprowadziłem tu pannę Murphy, młody panie Matthew” – powiedział Thomas, prowadząc Veronicę do mężczyzny. „Pożegnam się”. Po czym odwrócił się i odszedł.

Ściskając pasek swojej torby, Veronica spojrzała na Matthew, który pracował z laptopem na kolanach. Jego oczy były utkwione w laptopie , podczas gdy jego smukłe palce tańczyły na klawiaturze. Jak bóg, który żył wysoko w chmurach i osądzał wszystkie żywe istoty, ten pozbawiony uczuć mężczyzna emanował wrodzoną aurą wyższości. W szczególności, z pięknymi konturami i wyraźnymi rysami, jego twarz była poruszająca duszę i nieskazitelnie piękna, jak doskonałe dzieło sztuki stworzone przez samego Boga.

Nawet Veronica, która nie przepadała za przystojnymi facetami, nie mogła powstrzymać się od ponownego spojrzenia na niego.

Nagle mężczyzna zamknął laptopa, położył go na stole i powiedział do Weroniki: „Masz już dość gapienia się na mnie?”

„ K-kto się na ciebie gapi?” Veronica wykrzywiła usta. „Przestań sobie schlebiać.”

Ubrany w czarną koszulę z podwiniętymi do łokci rękawami, Matthew wstał i utkwił w Veronice ostre spojrzenie. „Myślisz, że możesz zachowywać się skandalicznie przede mną, skoro moja babcia cię wspiera?”

W obliczu przytłaczającej presji, Veronica nerwowo przełknęła ślinę. „N-nie, nigdy tak nie myślałam.”

„Już się tchórzysz, co? Czy ty nie mówiłaś, że będziesz w ciąży z moim dzieckiem i wyjdziesz za mnie w Kings Residence ostatnio?” Jak ta cholerna kobieta śmie mnie prowokować? Musi mieć życzenie śmierci, pomyślał.

„ Ho ho…” Jej twarz była lekko blada, Veronica gorzko się zaśmiała, mimowolnie się cofając. „Proszę, nie wściekaj się, młody mistrzu Matthew. Ostatnio tylko żartowałam. Ho ho, żartowałam.”

Cofała się, ale Matthew złapał ją za kołnierz. „Ja, Matthew Kings, nienawidzę być zagrożonym bardziej niż czegokolwiek innego. Gratuluję, że to zrobiłeś”.

Pomimo, że jej pogratulował, Veronica zauważyła chłodny wyraz twarzy Matthew — patrzył na nią, jakby była martwa. Była tak przerażona, że serce prawie wyskoczyło jej z gardła. „Mówiłem to jako żart, młody mistrzu Matthew”. Och, Boże, to takie straszne!

„ Czy żartowałeś, czy nie – tego nie da się udowodnić samymi słowami”.

Weronika była tak przerażona, że wyjąkała: „C-jak mogłabym to udowodnić?”