Hoofdstuk 31

Ik wilde niet te ver van Damian afdwalen, maar ik moest echt weg van Diana. Ik liep de hal uit en deed de deur dicht. Ik wachtte in de hal op Daniel toen ik Yara hoorde zeggen: "We moeten hier niet alleen zijn. Er komt iemand aan." Net op dat moment komt Adam achter me staan, legt een hand op mijn schouder en ik draai hem over mijn schouder. Hij landt op zijn rug en grinnikt: "Ik denk dat ik dat verdiend had." Yara lachte en zei: "Oh, hij is het maar." Ik zei: "Je wist wie er zou komen." Ze lachte: "Natuurlijk. Ik wilde je dat gewoon zien doen."

Ik kromp ineen en zei: "Je zou beter moeten weten dan zo achter me aan te lopen. Ik ben al gespannen na het praten met die bitch. Ik ben klaar voor nog een verdomde ruzie." Adam staat op en zegt: "Waarom ben je met hem uitgegaan voordat we de kans hadden om te praten?" Ik was plotseling woedend op hem: "Adam, ik heb geluk gehad met een tweede kans." Ik verpest het niet. Je was niet bereid om te vechten om me te houden. Daniel heeft meer moed in zijn pink dan jij ooit in je hele lichaam zult hebben." Adam loopt naar me toe tot hij een paar centimeter van mijn gezicht is. "Ik ben nog niet klaar met je, Avery. Jij was eerst van mij. Ik geef niet op. Ik heb misschien niet gevochten om je te houden, maar ik zal vechten om je terug te krijgen." Ik zei: "Succes daarmee. Ik wil je niet, Adam."

Net op dat moment klonk er een andere stem boos: "Waarom ben je hier in godsnaam, alleen, met Avery?" Het was Kyra: "Na wat je in de club hebt uitgehaald, zou je je niet ergens moeten verstoppen? Je weet dat Diana ons daarom heeft aangevallen, toch?" Adam keek naar de vloer en zei: "Ik had al zo'n gevoel, maar ik weet niet hoe ik haar kan laten stoppen. Ik heb haar al talloze keren gezegd dat ik haar niet als mijn Luna wil, maar ze gelooft me niet."