Rozdział 6 Prezentacja

„Dobrze.” Autumn po prostu zapytała, ale nie spodziewała się odpowiedzi Charlesa.

„Tradycyjne doroczne spotkania są w większości rutynowe. Jednak w tym roku Shining Enterprise świętuje swoje 50-lecie. Ponadto nasza firma niedawno przejęła kilka firm. Wolałbym wydać pieniądze na nagrody dla pracowników niż na zorganizowanie przyjęcia z winem”. Powiedział Charles.

Autumn skinęła głową. Pomyślała, że chociaż nie był dobrym mężem, to na pewno był świetnym szefem.

„Skończyłaś śniadanie? Mogę cię zawieźć do pracy”. Widząc, że Autumn odkłada zastawę stołową, Charles ją zapytał.

„Zawiozę cię do pracy...” znowu.

Nie, dziękuję.

„Chodźmy”. Odmowa Autumn została natychmiast zablokowana przez Charlesa. Pociągnął ją za rękę i zaprowadził do samochodu.

Ale ponieważ wczoraj późno w nocy siedziała, zasnęła w samochodzie. Po dotarciu do firmy Charles ją obudził.

Widząc, jak Charles parkuje samochód w miejscu, w którym wczoraj wysiadła, poczuła ulgę.

„Do zobaczenia wkrótce” powiedział Charles. Autumn nie zauważyła znaczenia jego słów. Gdy tylko weszła do biura z laptopem w rękach, zatrzymał ją Ryan: „O mój Boże, jak idzie twój plan? Przyjdą go wkrótce przejrzeć...”

„Panie Adamsie, Myers jest najlepszym planistą w naszej firmie. Może pan jej zaufać”. Zanim Autumn otworzyła usta, Paula Wright powiedziała z zazdrością.

Pracowała w tej firmie od dawna, nawet dłużej niż Autumn. Ale nadal nie mogła konkurować z Autumn. Jej pensja była teraz niższa niż Autumn. Bardzo nienawidziła Autumn.

„Starałem się jak mogłem, ale nie mogę zagwarantować rezultatu”. Ryan był szczęśliwy, słysząc słowa Pauli, ale odpowiedź Autumn odebrała mu całą radość.

„Myers jest zbyt skromny” – prychnęła Paula.

„Dość! Zatrzymaj się!” Ryan spojrzał na Autumn i powiedział: „W każdym razie, zostawię tę sprawę tobie. Powinieneś potraktować ją poważnie”.

„Okej.” Autumn skinęła głową.

Pracownicy Shining Corp. przybyli o 9 rano, gdy Autumn wciąż sprawdzała swój PPT. Nowo przybyła recepcjonistka przyszła, by ją zawołać: „Myers, proszę wyjdź szybko. Pracownicy firmy są tutaj”.

Autumn była zdezorientowana. Skoro już tu byli, dlaczego nie zaprowadzić ich bezpośrednio do sali konferencyjnej? Ale recepcjonistka wyciągnęła ją z biura: „Chodź, Autumn. Pan Adams czeka”.

Dwie grupy ludzi ustawiły się w kolejce przy bramce. Ryan pomachał do niej i nerwowo złapał za płaszcz. To właśnie wtedy Autumn zauważyła, że Ryan, który zawsze ubierał się swobodnie, dziś założył garnitur .

Rozejrzała się po ludziach na scenie. Wszyscy wyglądali poważnie. Nawet Paula wydawała się być inna. Była bardziej... kokieteryjna.

Autumn pomyślała: „Czy to nie jest tylko przedstawiciel? Czy możliwe, że Charles przyjedzie tu osobiście?”

Autumn zwykle nie lubiła podążać za tłumem. Ale zdecydowanie była ciekawa, kim jest przedstawiciel.

Kiedy drzwi windy się otworzyły, w kierunku bramy Cloud Advertising Corp. ruszył mężczyzna w granatowym garniturze, za nim podążało kilka osób.

To... to był ten sam mężczyzna, który dziś odwiózł ją do pracy.

Autumn wiedziała, że sprawa dotyczyła Shining Enterprise. Ale nigdy nie spodziewała się, że sam Charles przyjdzie do jej firmy na tak małą sprawę dotyczącą dorocznego spotkania. Nic dziwnego, że Ryan był taki zdenerwowany.

„Panie Taylor” – Ryan natychmiast podszedł do niego – „Witamy w naszej firmie. Tędy, proszę”.

Autumn poczuła, że Charles się na nią gapi. Jednak dla niej to nic nie znaczyło, ale Paula stojąca obok niej była podekscytowana.

„O mój Boże, on po prostu na mnie spojrzał. Zauważył mnie!”

„Paula, za dużo myślisz”. Leila Ramirez, nowa recepcjonistka, prychnęła na nią. „Pan Taylor właśnie się ożenił. To było w czasach, gdy Myers był na urlopie”.

Kiedy Autumn to usłyszała, jej serce zabiło mocniej. Gdyby ludzie dowiedzieli się, że jest żoną Charlesa, byłaby rozdarta.

„Co? On jest żonaty?” Paula spojrzała na Autumn z ciekawością.

„Do niej? Jest między nimi ogromna różnica.

Gdyby Karol nie był ślepy, nigdy nie zakochałby się w Autumn.

„Myers, chodź tu.” Autumn usłyszała wołanie Ryana. Machał do niej.

Zanim podeszła do Ryana, nie mogła powstrzymać się od drwin: „Cóż, przy tak ważnej okazji, proszę nie marnuj czasu na bezsensowne plotki. Leila, proszę idź i przygotuj herbatę”.

„Myślisz, że jesteś żoną szefa?” – poskarżyła się Paula zza Autumn.

Autumn nie przejmowała się nią i szybko podążyła za Ryanem. Ryan przedstawił ją Charlesowi: „Panie Taylor, ona jest Myers, planistką naszej firmy. Jest odpowiedzialna za doroczne spotkanie Shining Enterprise”.

„Miło poznać pana, panie Taylor”. Autumn z gracją wyciągnęła rękę do Charlesa. Charles wyciągnął rękę, by uścisnąć jej dłonie, ale potem delikatnie podrapał ją po dłoni.

Autumn czuła się szczęśliwa, że jej koledzy zwracali się do niej po nazwisku Myers, które było skrótem od Yvonne. W przeciwnym razie jej prawdziwa tożsamość zostałaby ujawniona przed Charlesem i wyrzuciłby ją.

„No cóż... Zaczynajmy.” Autumn uporządkowała myśli i zabrała się do pracy. Zdecydowanie była profesjonalistką w pracy.

Stając przed projektorem, zaczęła prezentację, płynnie przedstawiając swój pomysł. Próbowała powstrzymać się od patrzenia w pełne pasji oczy Charlesa. Kiedy ekran PPT powiedział „Koniec”, odetchnęła z ulgą.

„Panie Taylor, gdybym była pracownikiem Shining Enterprise, miałabym nadzieję, że firma da nam jakieś solidne nagrody na swoim 50. dorocznym spotkaniu zamiast zwykłego przyjęcia z winem. Dlatego zaprojektowałam doroczne spotkanie jako konferencję prasową, na której można by wydać zaoszczędzone pieniądze na pracowników. Są oni fundamentem firmy”. Kiedy Autumn zakończyła prezentację, mężczyźni towarzyszący Charlesowi szeptali do siebie. Najwyraźniej byli zadowoleni z planu Autumn. Nawet oczy Charlesa były pełne uznania.

Ale twarz Ryana zrobiła się kwaśna.

Chciał zarobić pieniądze. Kiedy bogate Shining Enterprise przyszło do niego, wiedział, że może na nich zarobić dużo pieniędzy.

Teraz rewizja Autumn'a oznaczałaby dla niego utratę połowy zysków.

„Myers, co z tobą nie tak?” Ryan nie przejmował się przedstawicielami. Wstał, by strofować Autumn: „Czy wiesz…”

„Pan Adams!” Ponieważ Autumn współpracowała z Ryanem od wielu lat, wiedziała, że nie szukał niczego poza zyskami. Jednak w obecności tak wielu osób nie mogła powstrzymać się od przypomnienia mu: „A może zapytaj pana Taylora o jego opinię?”

„Nieźle ”. Charles powiedział: „Ale mam kilka szczegółów do omówienia z Myersem. Czas na lunch. Ryan, czy mógłbyś pożyczyć mi na chwilę swój najlepszy planer?”

„Nie, nie.” Ryan wymusił uśmiech, „Poproszę kogoś, żeby to dla ciebie załatwił.”

„Proszę, nie zawracaj sobie głowy”. Charles przerwał słowa Ryana. Jego sugestia nie mogła być bardziej oczywista.

Chciał zjeść lunch tylko z Autumn.

„Okej”. Ryan nie był głupi. Doskonale rozumiał, co miał na myśli Charles. Z uśmiechem odciągnął Autumn na bok i powiedział jej: „Myers, powinnaś za wszelką cenę zaopiekować się panem Taylorem dzisiaj. Jasne?”

„Panie Adamsie, to nie moja odpowiedzialność...” Słowa Ryana były zbyt dosadne i Autumn była na niego trochę zła.

„Jak on ją traktuje?”