Rozdział 108

Dominik

Zatrzymuję się w pół kroku, nagły niepokój ogarnia mnie. To tak, jakby moja skóra się skurczyła, zaciskając się wokół moich mięśni i kości, sprawiając, że każdy ruch jest niewygodny. To uczucie jest znajome, ale niewytłumaczalne, niepokój, który sprawia, że moje nerwy są na krawędzi.

Zamykam oczy, biorę głęboki oddech, próbując się skupić. To tylko wilk, mówię sobie. Klątwa, która jest moim stałym towarzyszem od stuleci, dzika bestia, która czai się pod moją skórą. To nie jest niezwykłe, że te uczucia wypływają na powierzchnię, szczególnie gdy jestem z dala od Diany przez jakiś czas.