Hoofdstuk 107 Boek 3 zes
"H...huh?" vroeg Emily met een trillende stem, waardoor Michael nog dieper fronste. Hij liep met snelle passen naar haar toe en veegde een pluk nat haar uit haar gezicht.
"Waarom ben je zo?" Zijn vingers gleed naar haar kin toen hij haar gezicht optilde. Ze sloot onmiddellijk haar ogen, want ze was bang dat hij haar zonde erin zou zien. "Heb je gehuild? Waarom?"
"...eh" slikte ze, ".....ik huilde niet" snoof ze, "ik heb ze gewoon" slikte ze nog een keer, terwijl ze haar lippen likte, "mijn haar zat in mijn ogen toen ik op de badkamer was en ik ben te lang in het water gebleven," knikte ze, alsof ze het met zichzelf eens was, maar niet zonder te beseffen dat ze hem weer had gelogen.