Rozdział 115 Myślałem, że jestem z brązu, ale nie spodziewałem się, że będę królem

„Ding, ding, ding…”

Piękna i cudowna muzyka wciąż unosiła się w powietrzu, jeden dźwięk za drugim, poruszając i wywołując rezonans wśród wszystkich obecnych.

Zazdrosne i podekscytowane oczy ludzi spoczęły na dziewczynie siedzącej przed fortepianem.