Rozdział 179

(punkt widzenia Victorii)

Krew spływała mi po twarzy, gdy klęczałam przed grobem Lili, a moje markowe ubrania podarte były na strzępy od chłosty Isabelli. Ból był potworny, ale nie chciałam okazywać słabości.

„Nigdy nie skrzywdziłbym szczeniaka” – oświadczyłem, szeroko otwierając oczy z wyćwiczoną niewinnością. „Gdzie jest dowód na te dzikie oskarżenia?”