Rozdział 21 Mogą uważać, że jesteśmy zazdrośni

Po usłyszeniu dźwięku wszyscy odwrócili się, by zobaczyć Elenę wdzięcznie wychodzącą z pokoju. Miała na sobie zwiewną suknię w kolorze kości słoniowej, która ciągnęła się za nią, a jej asystentka nieustannie ją poprawiała.

Dekolt był płytki i odsłaniał dużo skóry.

Julia przewróciła oczami i krzyknęła: „O mój Boże! Wszyscy wiedzą, że po prostu wychodzimy coś zjeść. Ale każdy, kto nie wie, pomyślałby, że jest na czerwonym dywanie!”