Rozdział 5 Nieoczekiwany krewny

Punkt widzenia Emily

Po przedstawieniu się, matka Jake'a, Claire, wysyła nas na górę, żebyśmy się odświeżyli. Będziemy dzielić jeden pokój, co mnie nie dziwi.

W końcu nie żyjemy w XIX wieku. Ale muszę przyznać, że myśl o dzieleniu pokoju z szefem jest trochę niepokojąca.

Jake zgadza się, żebym najpierw wzięła prysznic. Po tym jak skończę, on również idzie wziąć prysznic, podczas gdy ja na niego czekam. Kiedy wychodzi z łazienki, ma tylko ręcznik owinięty wokół talii.

Jego tors jest nagi i lśniący od wilgoci. Moje usta wysychają, gdy patrzę na jego seksowne ciało. Tydzień temu nigdy bym nie pomyślał, że zobaczę mojego szefa półnagiego.

On jest jak seks na nogach. Ma szerokie ramiona, które zwężają się do szczupłej talii, a jego brzuch jest wyrzeźbiony do perfekcji z zapierającymi dech w piersiach mięśniami brzucha.

Ręcznik, którym jest otulony, opada mu tak nisko na talię, że przysięgam, że widzę początki jego włosów łonowych...

„Mogę ci kupić aparat, jeśli chcesz?” Mój szef uśmiecha się do mnie z politowaniem.

To sprawia, że wyrywam się z oszołomienia. „Nie gapię się na ciebie” – mówię obronnie.

„Skoro tak mówisz” – mówi Jake, jego błękitne oczy błyszczą się drażniąco. Kurwa, nie mogę być dłużej w jego pobliżu. „Poczekam na ciebie na zewnątrz”.

Słyszę, jak się śmieje, gdy wybiegam z pokoju. Moje serce bije głośno, gdy zamykam drzwi i opieram się o nie plecami.

Jake ma dużą rodzinę. Długi stół jadalny jest zajęty, gdy siadamy do jedzenia. Wszyscy wydają się troszczyć o siebie nawzajem i to sprawia, że jestem trochę zazdrosny.

„Jak się poznaliście?” Ktoś nagle pyta.

Spoglądam w górę i widzę Gabriela z wpatrzonym we mnie wzrokiem, a moje serce zaczyna bić szybciej. Dlaczego on zawsze rzuca mi to dziwne spojrzenie, jakby już mnie znał?

Ana, siostra Jake'a, kiwa głową na znak zgody. „Tak, bracie. Powiedz nam”.

Na szczęście Jake i ja już omówiliśmy, co powiedzieć jego rodzinie. Spotkaliśmy się na otwarciu jednej z restauracji Jake'a.

„Byłem nią oczarowany. Ale nie sądziłem, że spotkam ją ponownie” – kontynuuje Jake.

„Dopóki nie spotkaliśmy się ponownie miesiąc później” – dodaję z uśmiechem. Wow, zaczynam wierzyć w nasze kłamstwo.

Jake chichocze. „Na szczęście dla mnie, ona mnie doskonale pamiętała. Podszedłem do niej i od razu się dogadaliśmy”.

„Szczęściarz” – mówi Gabriel, sprawiając, że sztywnieję. Dlaczego mam wrażenie, że drażni Jake’a?

„Och, jakie piękne” – mówi marzycielsko jedna z ciotek Jake’a, wywołując śmiech u wszystkich.

„Tak!” Claire, matka Jake’a wtrąca się. Następnie odwraca się, by spojrzeć na męża. „Kochanie, pamiętasz, jak się poznaliśmy?”

„Jak mógłbym zapomnieć?” mówi ojciec Jake’a, patrząc z miłością na żonę. „Przyszłaś na rozmowę kwalifikacyjną, żeby zostać moją sekretarką..”

„Zachowałeś się jak dupek” – mówi Claire.

„No cóż, zakochałaś się w tym dupku.” Ojciec Jake’a śmieje się cicho, po czym całuje żonę.

„Och, wy, ludzie, powinniście przestać. Przestańcie być tacy mili.” Mówi ciotka Jake’a. „Zarazisz nas wszystkich cukrzycą.”

Wszyscy się śmiali.

„Jak minął pierwszy dzień?” Jake pyta mnie, gdy szykuję się do snu.

Uśmiecham się do niego lekko. „To było zaskakująco łatwe. Wszyscy są tacy wyluzowani i... szczęśliwi”.

Nie chciałam zabrzmieć tak smutno ostatnim słowem. Szybko przybieram minę, żeby Jake nie zauważył mojego smutku

Ale powinnam była wiedzieć, że Jake nie odpuści tego tak łatwo. „O czym myślisz?”

Wzruszam ramionami, odwracając się do niego twarzą. „O tym, jak szczęśliwi są twoi rodzice po tylu latach bycia razem. Są tak niepodobni do moich rodziców”.

Parsknąłem gorzko.

Jake pociera brodę, jakby nie wiedział, co powiedzieć. „Czy oni są rozwiedzeni?”

„Tak” – odpowiadam, starając się nie myśleć za dużo. „To mój tata przestał kochać moją mamę, ale bał się rozbić naszą rodzinę. On i mama tak bardzo starali się udawać, że wszystko jest w porządku. Po prostu nie zdawali sobie sprawy, jak okropnie udawali, bo wiedzieliśmy, co się dzieje. W końcu mój tata pękł po kilku latach nieszczęścia i opuścił dom”.

Wypuszczam drżący oddech. „Na początku obwiniałam tatę, ale teraz zdaję sobie sprawę, że moja mama była równie winna. Dlaczego desperacko chciała utrzymać ich małżeństwo, mimo że mój tata już jej nie kochał?”

Niezręczna cisza zapada między Jakiem a mną. Jestem naprawdę zszokowana tym, jak wiele z mojego życia osobistego z nim dzieliłam.

Minęło dużo czasu, odkąd pozwoliłam komuś zbliżyć się do mnie emocjonalnie.

*****:********

Następnego ranka Claire zabiera wszystkie panie na zabawę. Najpierw jemy w eleganckiej restauracji, potem idziemy do salonu piękności, a potem do butiku.

Kiedy wracamy do domu, mężczyźni są zebrani na zewnątrz i czekają na nas. „Dlaczego wy, panie, tak długo. Zajęło. Wam. Tak. Długo?” Słowa wujka Jake’a cichną, kiedy nas widzi.

My, kobiety, całkowicie ignorujemy mężczyzn, tak jak się umówiłyśmy, trzymając arogancko głowy w górze, gdy przechodzimy obok nich bez słowa.

Wszyscy wybuchamy śmiechem, gdy w końcu jesteśmy w domu. Zdaję sobie sprawę, że Jake się na mnie gapi i idę w jego stronę.

„Hej” – mówię swobodnie.

„Hej.” Oczy Jake’a skanują mnie z uznaniem. „Wyglądasz…” Przez chwilę wydaje się, że brakuje mu słów. „...zapierające dech w piersiach.”

Kurwa, chyba w końcu wiem, jak to jest mieć motyle w brzuchu.

Później tego wieczoru rodzina urządza przyjęcie w rezydencji. Wszędzie jest pięknie udekorowane. Jake i ja schodzimy razem po schodach, gdy jego matka podchodzi do nas.

„Twoja teściowa chce z tobą porozmawiać”. Mówi mi z drwiącym uśmiechem.

Idę za nią tam, gdzie siedzi starsza, miła kobieta, która wygląda na osiemdziesięciolatkę. To babcia Jake’a. Nazywa się Elliot.

Przez kilka minut raczy mnie opowieściami o dzieciństwie Jake'a, które sprawiają, że śmieję się do rozpuku. Jak choćby fakt, że Jake w wieku siedmiu lat nadal moczył łóżko.

Mój ulubiony to ten, kiedy dziesięcioletni Jake wspiął się na dach domu swoich dziadków po obejrzeniu Tarzana po raz pierwszy. Był tak pewny siebie, że potrafił skakać i huśtać się na drzewach, tak jak Tarzan.

Prawie przyprawił swoją babcię o zawał serca.

Śmieję się tak mocno, że myślę, że wszyscy patrzą na mnie jak na wariatkę. Jake pojawia się za babcią i przytula ją od tyłu, całując w policzek.

„Ej, nie strasz mnie tak” – karci go Elliot.

„Ale tęskniłem za tobą”. Jake robi focha na widok babci. Wygląda tak uroczo.

„Nie dzwoniłaś do mnie od miesięcy i nie miałaś czelności powiedzieć mi, że za mną tęskniłaś.” Elliot prycha i krzyżuje ręce na piersi, odwracając wzrok z irytacją.

„Och, babciu, nie bądź taka. Praca jest po prostu taka...”

„Oszczędź sobie wymówek, młodzieńcze. Nie potrzebuję ich”.

Prawie znów wybuchnęłam śmiechem. Babcia Jake’a jest taka urocza.

„Czy mogę już odzyskać moją dziewczynę?”

Elliot kręci głową z niedowierzaniem, jej usta wykrzywiają się w udawanym obrzydzeniu. „Młodzi! Nie mogą wytrzymać bez siebie nawet godziny”.

Chichoczę, podążając za Jakiem. „Więc co teraz, panie Tarzanie?”

„Panie Tarzanie?” Marszczy brwi patrząc na mnie. „Dlaczego mnie tak nazywasz?”

Śmieję się, nie odpowiadając, wiedząc, że on to rozgryzie. „Dlaczego po mnie przyszedłeś?”

„Mój najbliższy kuzyn i jego żona przybyli. Chcę, żebyś ich poznał...”

„Okej” – mówię, zastanawiając się, kim jest ten kuzyn.

Cały świat staje w miejscu, gdy widzę kuzyna, którego Jake chce mi przedstawić. Krew w moich żyłach zamienia się w lód.

„Kochanie, poznaj mojego kuzyna Jasona i jego żonę Beccę”. Nie, to niemożliwe!