Rozdział 66 66

Cullen rzucił się na wilkołaka-niedźwiedzia-lwa, którym był Rafe, a para przewróciła się, pozostawiając Aislinn skuloną na ziemi, obserwującą walkę. Jej głowa wirowała i nie mogła jeszcze zrozumieć, co się dzieje. Czuła się, jakby została uwięziona w jednym z koszmarów Rafe'a. Cullen był znacznie mniej silny. Ale Rafe nigdy nie walczył wręcz, był wolniejszy od wilkołaka i był nowy w swojej formie. Obaj mężczyźni zmagali się i turlali. Cullen lawirował, unikając gigantycznych łap Rafe'a i w zamian zamachnął się na niego. Cullen odrywał kawałek po kawałku ciała od skóry Rafe'a. Rafe przechylił głowę jak niedźwiedź i ryknął wściekłości lwa na Cullena, ślina kapała mu z policzków, a Cullen warknął w odpowiedzi.

Kara obserwowała, jak szaleństwo wybucha wokół niej. Kiedy Jenna zadzwoniła do Tairneach, było jasne, że suka to planowała. Kara rzuciła się na Jennę, zamierzając zniszczyć kobietę. Jenna patrzyła niewzruszona, jak Kara na nią szarżuje. Tuż przed tym, jak Kara dotarła do Jenny, znikąd pojawił się duży lycan, chwytając ją w bok i przygniatając. Kara walczyła z lycanem rycząc z wściekłości z powodu utraty celu. Jenna zniknęła w walce.

Brinah przedostała się przez krąg kamieni. Kiedy była już gotowa, by rozlać krew do czwartej mieszanki odczynników na ziemi, Rafe zaczął się chwiać. Na początku nie był pewien, co się dzieje. Coś było nie tak. Cullen ponownie rzucił się na niego, powalając go na ziemię. Wilkołak-niedźwiedź owinął ramiona wokół lycana i próbował go zmiażdżyć. Cullen warknął z bólu, gdy Rafe prawie złamał mu kręgosłup. Brinah poczuła zawroty głowy, gdy dotarła do szóstego kamienia. Zmusiła się, by dokończyć zadanie. Rozcięła drugą rękę i rozlała krew na ziemię w mieszance, która wciąż w nią wsiąkała. Rafe nagle upuścił Cullena. Stał zdezorientowany i rozglądał się dookoła z mgłą w oczach. Kiedy zobaczył Brinah, ryknął ze złości i rzucił się w jej stronę.