Pobierz aplikację

Apple Store Google Pay

Lista rozdziałów

  1. Rozdział 201
  2. Rozdział 202
  3. Rozdział 203
  4. Rozdział 204
  5. Rozdział 205
  6. Rozdział 206
  7. Rozdział 207
  8. Rozdział 208
  9. Rozdział 209
  10. Rozdział 210
  11. Rozdział 211
  12. Rozdział 212
  13. Rozdział 213
  14. Rozdział 214
  15. Rozdział 215
  16. Rozdział 216
  17. Rozdział 217
  18. Rozdział 218
  19. Rozdział 219
  20. Rozdział 220
  21. Rozdział 221
  22. Rozdział 222
  23. Rozdział 223
  24. Rozdział 224
  25. Rozdział 225
  26. Rozdział 226
  27. Rozdział 227
  28. Rozdział 228
  29. Rozdział 229
  30. Rozdział 230
  31. Rozdział 231
  32. Rozdział 232
  33. Rozdział 233
  34. Rozdział 234
  35. Rozdział 235
  36. Rozdział 236
  37. Rozdział 237
  38. Rozdział 238
  39. Rozdział 239
  40. Rozdział 240
  41. Rozdział 241
  42. Rozdział 242
  43. Rozdział 243
  44. Rozdział 244
  45. Rozdział 245
  46. Rozdział 246
  47. Rozdział 247
  48. Rozdział 248
  49. Rozdział 249
  50. Rozdział 250

Rozdział 4

Gdy tylko wsiadła do samochodu, znów stała się elegancką i pewną siebie Sonią.

Charles zaśmiał się śmiechem. „Dziś do Celestial przyszło kilku przystojnych mężczyzn. Czy chciałbyś tam pójść i rzucić okiem?”

Nazwa „Niebiański” pochodzi od słowa „Celeste”, które oznaczało „niebiański”; było to miejsce rozrywki i szczęścia, w którym człowiek czuł się jak w niebie.

Sonia była bez słowa. „Czy ty oszalałeś? Właśnie odzyskałam status singla.

Mrugnął, udając tajemnicę. „Nie. Tak naprawdę ktoś chce cię zobaczyć.

" Kto?"

„ Ty też znasz tę osobę i dowiesz się tego, kiedy przyjedziemy.”

Sonia zastanowiła się przez chwilę, po czym skinęła głową. „No dobrze.”

Charles miał ekskluzywny, prywatny pokój w Celestial. Gdy weszli, osoba siedząca na sofie również wstała i rozejrzała się.

Miał niewiele ponad dwadzieścia lat, bardzo wysoką, kanciastą twarz i proste, ostre brwi. Gdy ją zobaczył, w jego oczach pojawiło się jasne światło.

" Cześć. Sonia, w końcu się spotykamy.

Sonia miała wrażenie, że młody mężczyzna stojący przed nią wydaje się jej znajomy, ale nie potrafiła sobie przypomnieć, gdzie go poznała.

„Zapomniałeś? Kiedy sześć lat temu ty i twój tata byliście w hrabstwie Jourdain, wspieraliście finansowo biednego studenta.

Gdy Charles o tym wspomniał, Sonia nagle przypomniała sobie, kim on był.

„ Czy ty jesteś… Carl Lee?”

Brwi młodego mężczyzny nagle zmiękły, a w kąciku jego ust pojawił się czarujący uśmiech. „Tak, jestem.”

Carl był bardzo rozmowną osobą. Sonia dowiedziała się od Charlesa, że Carl jest teraz popularnym modelem, który dawno temu uciekł z slumsów i stał się gwiazdą, która często pojawiała się we wszelkiego rodzaju dużych magazynach w Seafield.

Życie Sonii kiedyś było wypełnione rodziną Fullerów, więc rzadko zwracała uwagę na przemysł rozrywkowy; teraz, gdy w końcu uwolniła się od swojej żałosnej przeszłości, czuła się zadowolona i dumna z siebie.

Po chwili rozmowy wszyscy trzej mieli zamiar wyjść.

Jednak gdy tylko minęli bar, zielona butelka wina przeleciała nad głową Sonii.

Ku jej zaskoczeniu Carl poruszał się szybciej od niej. Najpierw chwycił ją w ramiona i butelka wina uderzyła go z głuchym odgłosem w plecy.

„ Wszystko w porządku, Sonia?”

Sonia była wdzięczna . Natychmiast podeszła i szybko sprawdziła jego plecy. Na szczęście nie odniósł żadnych obrażeń. Natychmiast zwróciła wzrok w kierunku, z którego nadleciała butelka, i spojrzała na nią z zimnym wyrazem twarzy.

Okazało się, że jestem Tylerem!

„ Ty suko! Jak śmiesz zdradzać mojego brata!”

Tyler pił z grupą przyjaciół i od dawna widział Sonię wchodzącą do prywatnego pokoju z dwoma mężczyznami i wychodzącą dopiero po długim czasie. Kto wie, jakie okropne rzeczy robili w tym pokoju! Widząc, że rozmawiają i śmieją się, Tyler poczuł narastającą wściekłość, więc rzucił w ich stronę butelkę, którą trzymał w ręku.

Widząc to, Charles zakasał rękawy i zamierzał zrobić krok naprzód. "Hej! Wygląda na to, że potrzebujesz solidnego lania, co?

Prawie natychmiast Sonia powstrzymała Charlesa. „Ja się tym zajmę.”

Po tych słowach podeszła do Tylera krok po kroku.

Tyler wykrzywił usta. „No cóż, butelka i tak cię nie trafiła!”

Twarz Sonii była pozbawiona wyrazu, a jej spojrzenie tak spokojne, że aż przerażające. „Chciałem ci coś powiedzieć.”

" Co?"

„Czy wiesz, jak bardzo jesteś irytujący? Jestem żoną twojego brata od sześciu lat, a ty ani razu nie zwróciłaś się do mnie „swoją bratową”; Zawsze nazywasz mnie 'suką'. Musiałam się tobą zająć zanim poszedłeś do szkoły, a nawet po szkole! Ale ty tylko wytykałeś mnie palcem i mówiłeś mi przykre rzeczy. Kurde, chodziłeś do szkoły przez 17 lat. Nic z tego nie wyniosłeś?”

Tyler zmarszczył brwi, gdy usłyszał, jak go strofuje. "Ty-"

„ Zamknij się” – przerwała mu surowo Sonia. „Rozwiodłem się z twoim bratem i nie mam już nic wspólnego z twoją rodziną. Od tej pory to ja podejmuję decyzję, z kim będę się spotykać, a ty nie masz prawa się wtrącać. Jeśli będziesz mnie dalej prowokował, to przykro mi, ale ty, osoba niepełnoletnia, pójdziesz do więzienia za picie alkoholu przez osobę niepełnoletnią.

Twarz Tylera pokryła się rumieńcem zażenowania, a wszystkie słowa, które chciał powiedzieć, utknęły mu w gardle.

Po tych słowach Sonia odwróciła wzrok i postanowiła odejść.

تم النسخ بنجاح!