Rozdział 549

Spojrzałam na Sinclaira, moje oczy błagały. Wiem, że jeśli go zapytam, jeśli będę tego wystarczająco pragnęła, to mnie podniesie i wyniesie fizycznie z tego szpitala natychmiast. Ale on też powoli pokręcił głową, dając mi znać, że zgadza się z lekarzem. „Ja też chcę, żebyś wróciła do domu, kochanie” – mruczy – „oboje. Ale on był grzeczny” – mówi Sinclair, zerkając na lekarza. „Pójdziemy, kiedy powie, że możemy, i ani chwili wcześniej”.

Podnoszę wzrok, słysząc to, trochę zszokowany, słysząc, że Sinclair przekazuje komuś innemu władzę podejmowania decyzji. Odwracam się, by spojrzeć na lekarza ponownie, oceniając go na nowo. Naprawdę musi być dobry.

„Twój partner ma rację” – mruczy doktor, pisząc coś na mojej karcie, niemal mnie ignorując, by skupić się na swojej pracy. „Jestem najlepszy. I nie puszczę cię, dopóki nie będziesz gotowy”. Spojrzał na mnie, unosząc brew, czekając, aż się zgodzę.