Rozdział 60

Ona

Sinclair patrzy, jak zmagam się z myślą, że w jakiś sposób podzielił mój sen, że wie wszystko, co powiedziałam – sekrety, do których nigdy bym się nie przyznała, gdybym wiedziała, że nie jest tylko fantazją, którą mój śpiący mózg wytworzył. Właśnie przyznałam, jak bardzo mnie do niego ciągnie, jak bardzo mnie podnieca. Nie mogę uwierzyć, jak bezwstydnie się nim ocierałam – równie dobrze mogłabym być suką w rui, praktycznie błagającą go, żeby się ze mną kochał.

Błagałam, zdaję sobie z tego sprawę z opóźnieniem, A on odszedł. Odszedł, mimo że byłam jego na własność. Musiał uważać moje zachowanie za żałosne. Chciał mnie pocałować w przeszłości, powiedział nawet, że chce mnie we śnie, ale to było zanim się tak poniżyłam. Przypuszczam, że takie rzeczy w ogóle nie przystoją Lunie.