Rozdział 4

Po kolacji tata powiedział Adrianie, żeby załadowała zmywarkę, bo chciał ze mną porozmawiać. Siadamy w salonie, a tata mówi: „Avery, wiem, że wszyscy pytali cię o twoje urodziny, ale musimy o tym poważnie porozmawiać. To tylko tydzień i może się wydarzyć kilka ważnych rzeczy, więc chcę, żebyś była na to w pełni przygotowana”. Właśnie wtedy wchodzi mama. Tata mówi jej, co przed chwilą powiedział, a mama zdejmuje buty, siada i mówi: „Okej. Porozmawiajmy”.

Tata zaczyna dyskusję: „Wszyscy wiemy, że jest bardzo prawdopodobne, że spotkasz swoją partnerkę tego dnia i musisz być bardzo ostrożny”. Podnoszę rękę i mówię: „Tato, bardzo wątpię, że którykolwiek z facetów w tej watasze jest moim partnerem. Wszyscy są królewskimi dupkami. Żaden z nich nie jest zainteresowany partnerką, która potrafi się bronić. Chcą dominować, zamiast być równymi sobie jak ty i mama. Nie zadowolę się niczym gorszym niż to, co macie oboje. Poza tym, zaraz po ukończeniu liceum mam szkolenie na wilka. Nie mam czasu na nic takiego”.

Widzę, jak oboje moi rodzice wypuszczają oddech. Tata się uśmiecha i mówi: „Jak wychowaliśmy tak dojrzałą młodą damę?” Moja mama patrzy na niego i mówi: „Obawiam się, że oboje jesteśmy temu winni. Ona była niemal zmuszona dorastać z całym tym białym wilkiem i musiała opiekować się siostrami, podczas gdy my pracowałyśmy. Mam tylko nadzieję, że nie czujesz, że okradliśmy cię z dzieciństwa”.

Zmarszczyłam brwi i powiedziałam: „Wcale nie. Jeśli już, to czułam, że mam więcej swobody niż większość dzieci. Po prostu miałam obowiązki związane z tą swobodą. Uznałam, że po prostu zarabiam na swoją wolność. Wiedziałam, że robisz to, bo nas kochasz, a nie dlatego, że chcesz się od nas uwolnić. Nie żebym miała cię winić, gdybyś chciała się uwolnić od Adriany”. Uśmiechnęłam się do rodziców i usłyszeliśmy: „HEJ!!! SŁYSZAŁAM TO! WIECIE, że jestem tutaj ulubionym dzieckiem” dochodzące z kuchni. Zaczynam się śmiać, podczas gdy mama i tata tylko kręcą głowami.

„Serio, jest jeszcze coś, na co musisz być przygotowana. Twój wilk może się obudzić, a ty możesz się przemienić po raz pierwszy odkąd miałaś 4 lata. Czy pamiętasz cokolwiek z tego dnia?” pyta mój tata. Kiwam głową z szeroko otwartymi oczami. „Pamiętam to, jakby to było wczoraj. Nadal pamiętam też, co powiedziała mi Bogini Księżyca. Powiedziała mi, że nie zmienię się, dopóki nie będę bezpieczna. Od tamtej pory sprawdzała mnie w snach. Zawsze w moje urodziny, ale też kilka razy w roku”.

Mój tata rzuca mi zaniepokojone spojrzenie. „Jeśli twój wilk się obudzi, to będzie dobra i zła rzecz. To dobra rzecz, ponieważ będzie mogła pomóc ci przetrwać trudne chwile i dostrzeże nadchodzące kłopoty, zanim ty to zrobisz. To zła rzecz, ponieważ twój zapach się zmieni, a wilki będą w stanie stwierdzić, że nie jesteś zwykłym wilkiem. Właśnie do tego tak ciężko cię szkoliliśmy z Beau. Kiedy twój wilk się obudzi, będziesz bardziej narażony na śmierć lub porwanie. Musisz słuchać swojego wilka przez cały czas i nigdy nigdzie nie wychodzić bez Kyry. Dlatego włączyliśmy ją do twojego szkolenia”.

Wstaję, „Czy ona o tym wie? Jeśli tak, to nigdy mi o tym nie powiedziała”. Tata kręci głową, „Nie. Bogini Księżyca powiedziała nam, że powie jej, kiedy nadejdzie czas. Ufamy jej, że poprowadzi nas w tym wszystkim”. Przytulam oboje rodziców, „Rozumiem. Nie powiem nic, dopóki ona o tym nie wspomni. A propos Kyry, muszę się ubrać na trening. Teraz kolej jej taty, żeby nas szkolić. Może uda mi się go dziś wieczorem znokautować!” Zaczynam się śmiać, kierując się do swojego pokoju ze śmiechem. Słyszę, jak mama mówi do taty, „Stworzyliśmy to”. Tata kręci głową i trzyma mamę za rękę, „Oczywiście, że tak. Nie chciałbym jej w żaden inny sposób”.