Rozdział 46

Punkt widzenia Avery'ego

Kiedy zaczęłam prowadzić Daniela do naszego apartamentu, miałam wrażenie, że nie ma pojęcia, co się dzieje, dopóki nie dotarliśmy na drugie piętro i nie powiedział: „Jesteś zmęczony, mały kolego?” Zachichotałam i powiedziałam: „Nie. Ścigajmy się do naszego apartamentu!” i pobiegłam tak szybko, jak mogłam. Dotarliśmy na podest trzeciego piętra, a on złapał mnie w talii. Odwróciłam się do niego i skoczyłam, żeby mnie złapał. Owinęłam nogi wokół jego talii i tak niósł mnie do naszego apartamentu.

Kiedy weszliśmy do naszego apartamentu, pocałowałam go z taką namiętnością, że zaczął warczeć. Odsunęłam się i zauważyłam, że Zolten próbuje podejść. Powiedziałam: „Cierpliwości Zolten”, a on się wycofał i pozwolił Danielowi podejść. Daniel powiedział: „Muszę ci coś powiedzieć”. Położyłam mu palec na ustach i powiedziałam: „Ja pierwszy. Chcę ci powiedzieć, że się w tobie zakochałam. Chcę, żebyśmy się dziś wieczorem naznaczyli”. Uśmiechnął się do mnie i powiedział: „Miałem ci powiedzieć, że się w tobie zakochałem. Tak jest odkąd znokautowałaś mnie w pokoju treningowym twojego taty”. Zachichotałam i powiedziałam: „Wiem, że zaczęłam się w tobie zakochiwać, kiedy tańczyliśmy tej pierwszej nocy. Po prostu bałam się, że znowu zostanę zraniona”. Powiedział: „Nigdy więcej nie zostaniesz tak zraniona”.