Rozdział 6

Punkt widzenia Avery'ego

„Cóż, dziewczyny, spisałyście się dziś dobrze”. Beau mówi do Kyry i mnie. Zaczynam się śmiać. „Powiedziałbym, że oficjalnie osiągnęliśmy status zajebistych wojowników. Oboje udało nam się powalić Gammę na tyłek!”. Kyra i ja śmiejemy się, przybijając piątki. Beau kręci głową i śmieje się. „Chyba ci się udało. Jestem z was obu naprawdę dumny”. Przytulam go mocno. „Dzięki, tato numer dwa! Nie masz pojęcia, ile ty i mama numer dwa dla mnie znaczycie!”. Następnie zwracam się do Kyry. „Muszę wrócić do domu i wziąć prysznic. Czuję, że śmierdzę jak mokra koza!”. Kyra marszczy nos. „Twoje przeczucie byłoby słuszne”. Oboje się śmiejemy, gdy wychodzę. Wysyłam tacie wiadomość, że wracam do domu. Nienawidzi, kiedy nie wie, kiedy się mnie spodziewać. To tylko dwie przecznice, ale się martwi.

Pięć minut później wchodzę przez drzwi wejściowe, a mój tata wstaje. Podnoszę ręce, „Nie chcesz teraz przytulania. Śmierdzę jak mokra koza! Kyra to potwierdziła. Udało mi się dziś wieczorem skopać Beau w tyłek. Powinieneś to zobaczyć!” Tata tylko się zaśmiał i pokręcił głową, „Naprawdę ci idzie. Nie ma co do tego wątpliwości. Cieszę się, że dotarłeś do domu cały i zdrowy. Muszę iść spać”. Stuka w czytany przez siebie magazyn na moich plecach i idzie do swojego pokoju, gdzie, jestem pewien, mama już śpi.

Po prysznicu ubrałam się w szorty i koszulkę bez rękawów. Kiedy czesałam włosy, czułam, że ktoś mnie obserwuje. Wyglądam przez okno, ale nikogo tam nie ma. Zasłaniam zasłony i idę spać. Jestem obolała, ale moje łóżko jest tak wygodne, że nie mogę powstrzymać się od natychmiastowego zapadnięcia w głęboki sen, a potem widzę jasne światło i od razu wiem, co się dzieje. „Cześć, moje dziecko. To prawie twoje urodziny, kiedy osiągasz pełnoletniość. Jak się z tym czujesz?" pyta Bogini Księżyca. Wzruszam ramionami. „Dla mnie to niczym się nie różni od innych urodzin. Nikt w tym stadzie nie chce mnie w pobliżu, a tym bardziej nie chce być moją partnerką". Bogini Księżyca patrzy na mnie błyszczącymi oczami, jakby miała zamiar płakać. „Przykro mi, że musisz przechodzić przez tyle problemów, ale wiedz, że to wszystko ma swój cel. Dlatego jestem tu dziś wieczorem".

Patrzę na nią zmartwionym wzrokiem i pytam: „Co się ze mną teraz stanie? Czy nie przechodzę przez wystarczająco dużo?" Bogini Księżyca kładzie rękę na moim ramieniu i mówi: „W świetle wyborów, których niedawno dokonał inny członek twojego stada, pozwolę twojemu wilkowi obudzić się w twoje urodziny w tym roku, ale nie pozwolę ci jeszcze na przemianę. Yara będzie mogła poprowadzić cię w podejmowaniu wyborów, które doprowadzą cię do bezpieczeństwa, abyś w końcu mógł się przemienić. Nie ufaj nikomu poza tymi, którzy już wiedzą o tobie i twoim wilku. Wrócę na twoje urodziny, jak zawsze. Dobranoc, moje dziecko. Po tych słowach odeszła. Ale jak to bywa za każdym razem, gdy ją widzę, spałem lepiej niż od dawna.

Budzę się o 5:30 następnego ranka sama. Rozglądam się dookoła, próbując zrozumieć, dlaczego mama mnie nie obudziła i uświadamiam sobie, że jest sobota. Żadnej szkoły. Patrzę na telefon i mam wiadomość od Kyry.

K: Już wstałeś?

M: Już wstałem. Co słychać?

K: Właśnie miałem dziwny sen. Chcesz poćwiczyć?

M: Tak. Chodź.

Zakładam jakieś ciuchy do biegania, dziś jest dzień bieżni, i schodzę na siłownię, gdzie Kyra już czeka przy drzwiach. Cholera, musiała być już gotowa, kiedy do mnie napisała. Wpuszczam ją i mówię: „Co do cholery, Kyra? Długo tam czekałaś?” Ma przestraszone spojrzenie, kiedy mówi: „Na początku pisałam do ciebie stamtąd. Nie śpię od drugiej w nocy. Wczoraj wieczorem rozmawiałam z Boginią Księżyca we śnie i dowiedziałam się czegoś naprawdę dziwnego”.

Wiem, że Bogini Księżyca rozmawiała z nią również każdego roku, ale z jakiegoś powodu w tym roku jest jeszcze ostrożniejsza. Patrzę na Kyrę, „Tak. Rozmawiałam z nią też wczoraj wieczorem. Co ci powiedziała?”

Kyra bierze głęboki oddech i mówi, „Dzień twoich urodzin zmieni nasze życie”. Patrzę na nią, jakby straciła rozum, a ona mówi, „Serio. Rzeczy się zmienią. Powiedziała mi, że twój wilk się obudzi i że będę musiała wszędzie z tobą chodzić. No, wszędzie, chyba że twój tata lub mój tata pójdzie z tobą. Wtedy będziemy po prostu przeciętnymi wilczycami”. Nagle czuję się trochę smutna, gdy mówię jej, „Nie sądzę, żeby cokolwiek w moim życiu kiedykolwiek było przeciętne. Domyślnie twoje też nie jest przeciętne i będzie tylko gorzej w moje urodziny. Przepraszam za to”.

„Żartujesz sobie?!” Kyra chwyta mnie w uścisk i mówi: „Jeśli to moje życie, to jestem tym cholernie podekscytowana! To jest coś niesłychanego w Stadzie Srebrnego Księżyca. Wilczyca jako ochroniarz potencjalnie najważniejszej wilczycy naszego pokolenia! Nasze stado nie pozwala nawet wilczycom trenować z wilkami. Jak mają być tak silne jak mężczyźni? Nasz alfa to nic innego jak cheawinistyczna świnia. Nasz przyszły alfa będzie taki sam”.

„Dlaczego uważasz, że potencjalnie jestem najważniejszą wilczycą naszego pokolenia?” pytam. „Właśnie trochę poczytałam w bibliotece mojego taty o białych wilkach, które świecą. Zapytałam o to Boginię Księżyca i powiedziała, że powie ci, kiedy nadejdzie odpowiedni czas. Zakładam, że będzie to jakiś czas przed specjalnym szkoleniem”.

Po skończeniu treningu Kyra i ja zgodziłyśmy się, że pójdziemy na zakupy po mój strój urodzinowy. Moja mama musiała nas podsłuchać, ponieważ nagle nawiązałam połączenie myślowe: „Ja też chcę przyjść, tak samo jak Leah! Zrobimy z tego dzień dla dziewczynek!” wzdrygam się: „Mamo, możemy zostawić Adrianę i Alexis tutaj?” Mama chichocze: „Spędzają dziś wieczór u twojej cioci Claire. Zabiera je na łyżwy i do kina”. Zaczynam podskakiwać: „SŁODKO! Chyba zrobimy z tego dzień dla dziewczynek!”

Po zamknięciu linku Kyra i ja patrzymy na siebie i krzyczymy: „Dzień dziewczyn!” Kyra mówi: „Nigdy nie wychodzimy z OBU naszymi mamami w tym samym czasie!” Uśmiecham się tak szeroko, że boję się, że moja twarz się rozpadnie. „Wiem. Jestem taka podekscytowana!” mówię, gdy Kyra szykuje się do wyjścia. Odprowadzam ją za drzwi i mówię: „Do zobaczenia po lunchu!”