Rozdział 113

Moje serce się ścisnęło, gdy przypomniałem sobie spojrzenie w oczach Dickena. Nie mogłem przestać się zastanawiać, czy Dicken przyszedłby do mnie po zabiciu trytona. Czy ukryłby się w ciemności, obserwował mnie i czekał na okazję, by mnie zgwałcić, jak poprzednio. Podświadomie usiadłem i nerwowo rozejrzałem się dookoła. Wtedy mój wzrok przyciągnęła gęsta mgła nad jeziorem niedaleko.

Nie byłem pewien, czy to dlatego, że myślałem o Dickenie. Poczułem słaby cień w gęstym psie i poczułem, że to Dicken!

Serce mi zapadło, gdy tylko ta myśl zajęła mój umysł. Próbowałem przekonać samego siebie, że musiałem się mylić, ale w moim sercu pojawiło się ciche podpowiedzi: To on! To Dicken!