Rozdział 49

Chwila strachu dodała mojemu ciału nowej siły, gdy adrenalina krążyła w moich żyłach. Mocno ścisnęłam strzykawkę i wbiłam ją w tętnicę w szyi Dickena. Z całą energią, jaką udało mi się zebrać, nacisnęłam tłok tak mocno, jak mogłam i wstrzyknęłam środek uspokajający.

Ciało Dickena zadrżało, ale jego ramiona nadal mocno trzymały mnie w talii. Atak jego języka nasilił się na kilka sekund, zanim całkowicie przejęły go efekty narkotyku. Jego ciało stopniowo słabło, aż w końcu padł na mnie.

Nie przeszkadzał mi jego ciężar nade mną. Bardziej martwiła mnie kamera monitorująca, którą wpatrywałem się w nią. Położyłem się na podłodze, żeby złapać oddech, ponieważ walka z zalotami Dickena pozbawiła mnie sił.