Rozdział 46 46

Rafe stał w wielkim pokoju dworu Tairneach. Jedną rzeczą, która mu się podobała w Brennus Tairneach, był jego gust w dekorowaniu. Dwór był ogromny i bogato umeblowany. Wszystko było brokatowe, jedwabne, antyczne lub pluszowe. Zegar stojący na ścianie zaczął bić. Księżyc był wysoko i można go było zobaczyć przez świetliki w suficie wielkiego pokoju. Każdy pokój w dworze wydawał się mieć kominek. To była ulubiona część Rafe'a w tym miejscu. Wyglądało to tak, jakby los zaplanował, że tu będzie. Poważnie rozważał przebudowę chaty w rezerwacie Arnauk w ten sposób. W każdym kominku płonął duży zielonkawy ogień i nikt nie kwestionował tej dziwności. Mimo że noce były o wiele za ciepłe, aby uzasadnić ich rozpalanie.

Jenna stała na środku pokoju. Była naga, z wyjątkiem dużego czerwonego, rubinowego sygnetu wiszącego na grubym złotym łańcuszku na jej szyi. To był pierścień jej ojca. Rafe był na tyle uprzejmy, że pozwolił jej go zatrzymać. Rafe podszedł do Jenny za plecami . Był w stosunkowo dobrym nastroju. Pozwolił jej więc założyć pierścień podczas ceremonii. W jakiś sposób wydało mu się to makabrycznie zabawne, że miał zamiar spółkować z dziewczyną, a ona nosiła pierścień, który miał na ręce jej ojca, gdy umarł.

Rafe uśmiechnął się, myśląc o spojrzeniu w oczach Brennusa, gdy umarł. Rafe brutalnie popchnął Jennę na kolana i ręce. Następnie opuścił spodnie i zajął pozycję za nią. Ruch ten wywołał kilka nieśmiałych oklasków. Rafe był zadowolony z obrotu spraw. Złapał Jennę za włosy i szarpnął jej głowę do tyłu, gdy w nią wszedł. Krzyknęła z bólu, gdy wcisnął się w jej suchą cipkę. Nie była na niego gotowa. Jak mogła być? On ją obrzydzał. Ale to nie był czas, by z nim walczyć. Wiedziała, że wkrótce będzie miała swoją szansę. Trzymała się z dala od myśli, że będzie przy nim i zobaczy jego śmierć.