Rozdział 158

Diana

Dominicus, co nie powinno dziwić, nie podziela perspektywy Marcusa. Jego warczenie pogłębia się, a jednym, rozważnym krokiem zmniejsza dystans między nimi.

„Nie, nie, nie!” krzyczy Marcus, gorączkowo się miotając. Trzymaj się z daleka! Proszę, przepraszam! Przysięgam, że nigdy...” Dominicus do niego dociera. I wtedy zaczyna się rozlew krwi. Jest brutalny. Nieustępliwy. I powolny. Dominicus nie po prostu go powala - on nie spieszy się, upewniając się, że każda chwila jest wypełniona agonią. Jego pięść najpierw trafia w ramię Marcusa, a odrażający trzask łamanej kości rozbrzmiewa w komnacie. Słychać odrażający trzask rozrywanego ciała, gdy wydłużone, ostre jak brzytwa paznokcie Dominicusa rozrywają jego ciało w tym samym czasie.