Rozdział 31

Diana

Pędzę za Alfą, moje serce wali, gdy próbuję dotrzymać mu kroku. Jest kilka kroków przed nami, worek ziemniaków spoczywa bez wysiłku na jego szerokim ramieniu. Nie mogę powstrzymać się od patrzenia na jego plecy, moje emocje są w całkowitym chaosie.

Strach wciąż krąży w moich żyłach. Jak mogłoby go nie być? To najpotężniejszy wilkołak, jakiego kiedykolwiek spotkałem. Fale mocy spływające z niego są tak intensywne, że gdybym miał w pełni rozwiniętego wilka, nieustannie kuliłby się w jego obecności. Nawet przy moich słabych zmysłach widzę, że powstrzymuje swoją aurę. Ta myśl wysyła dreszcz wzdłuż mojego kręgosłupa.