Rozdział 102 102

Aislinn wpełzła na rozczochrane łóżko, ciągnąc za sobą koc. Poduszki były rozrzucone po podłodze, ale nie obchodziło jej to. Chciała po prostu trochę się przespać. Słyszała dźwięk prysznica i wiedziała, że Cullen wyjdzie, gdy tylko wyjdzie. Nie potrafiła zdecydować, czy jest szczęśliwa, czy zdenerwowana. Jej ciało rozpaczliwie potrzebowało przerwy i jednocześnie jej nie chciało. Aislinn zamknęła oczy i natychmiast zapadła w sen, który można było wywołać jedynie dniami seksu i wyczerpania.

Cullen wiedział w chwili, gdy zasnęła. Cichy pomruk w głębi umysłu, który mówił mu, że martwi się jego odejściem, zanikł w nieokreślonym szepcie zadowolenia. Uśmiechnął się do siebie. Nie obchodziło go, jak to się stało. Była jego i cieszył się z tego. Starsi watahy mogli iść do diabła, a on by im to powiedział, gdyby sprawiali kłopoty. Stado było technicznie demokracją tylko w takim stopniu, w jakim alfa był skłonny na to pozwolić.

Wślizgnął się do sypialni i wyciągnął trochę ubrań z szafy. Nie chciał jej budzić. Cullen ubrał się w swoje standardowe czarne dżinsy, czarną koszulę i cokolwiek. Następnie podszedł do łóżka i złożył delikatny pocałunek na czole Aislinn, zanim wymknął się z pokoju. Zignorował bałagan, jaki panował w tym miejscu. Nie chciał nawet myśleć o tym, co omegi powiedzą reszcie watahy, gdy wrócą po sprzątaniu bałaganu. Nigdy wcześniej nie zrobił czegoś takiego. Uśmiechnął się radośnie, myśląc o tym. To był zdecydowanie miły tydzień.