Rozdział 58 58

W korytarzu rozległ się dźwięk, a Aislinn spojrzała w górę, by zobaczyć zaniedbaną, maltretowaną kobietę, która ledwo szła, prowadzoną za rękę korytarzem. Kiedy Ranaild ją zobaczył, musiał zostać zatrzymany w wejściu. Rafe uklęknął obok Aislinn i przemówił do niej łagodnie. „Spójrz, jacy są słabi. Tak przywiązani do siebie, że poświęcą całe swoje życie, by być razem. Teraz nie będą mieli dokąd pójść. I za każdym razem, gdy na siebie spojrzą, będą wiedzieć, że zdradził swoją watahę, by ją uratować. Spędzą życie uciekając, czując, że dręczy ich poczucie winy, a wszystko dlatego, że Lykanie mają strasznie błędne pojęcie lojalności i miłości”. Rafe wstał i prychnął na nich. „Żałosne”.

Elise została wepchnięta w ramiona Ranailda i stali tam, trzymając się nawzajem. Szlochy Elise można było usłyszeć aż na korytarzu. Nieliczni obecni Lykanie mogli poczuć ból, jaki w nich wywołało to, co zrobił Rafe. Jenna pojawiła się w drzwiach. Przyglądała się parze i bawiła się pierścionkiem na łańcuszku na szyi. Spojrzała na Rafe'a i zobaczyła, jak trybiki w jego głowie się kręcą. Zanim zdążył zmienić zdanie co do ich wypuszczenia, Jenna machnęła ręką i para została wyprowadzona przez drzwi.

Aislinn położyła głowę z powrotem na marmurowej podłodze. Zimno przyjemnie ocierało się o jej gorączkową twarz. Wzięła kilka głębokich oddechów i czekała. Nie wiedziała, co Rafe zamierza zrobić dalej, ale nie mogła nic na to poradzić.