Rozdział 2

Elise prawie wybuchnęła śmiechem, gdy zobaczyła miny wszystkich. Mimo to powstrzymała się i udawała, że jest zraniona, podążając za rodzeństwem do rezydencji. Jeden ze służących zaprowadził ją do sypialni, specjalnie dla niej przygotowanej przez Jonaha Griffitha, dziadka rodzeństwa Griffith. Dziewczęcy, niebieski wystrój pokoju i szafa pełna designerskich torebek, ubrań i biżuterii świadczyły o tym, że włożono w niego wiele wysiłku.

Gdy czwórka rodzeństwa Griffithów usiadła na dole, usłyszeli ponownie okrzyki Elise. „Wow, ten pokój jest taki wielki i piękny! Czy te ubrania, torebki i biżuteria są wszystkie moje?”

……

Wszyscy czterej wyglądali na zrozpaczonych. Jack powiedział: „Ona nie będzie się mną interesować, prawda? Jestem najprzystojniejszy z nas, ale dopiero dziś poczułem, że bycie przystojnym jest złe”.

„ Jesteś najprzystojniejszy? Nie masz poczucia wstydu?”

Kiedy nadszedł czas kolacji, Elise i czwórka rodzeństwa Griffithów nadal byli jedynymi obecnymi. Jonah i rodzice rodzeństwa byli na wakacjach za granicą, podczas gdy Alexander Griffith, najstarszy syn rodziny Griffithów, był w firmie; był prezesem Griffith Group, a także osobą decydującą w rodzinie Griffithów. Rodzeństwo miało własne miejsca do spania, ale z powodu przyjazdu Elise zostali zmuszeni do powrotu i zamieszkania tutaj na prośbę Jonaha.

Wszyscy mieli trudności z oczami, gdy zobaczyli Elise wciąż ubraną w czerwone haftowane ubrania, gdy schodziła na dół. Brendan, światowej sławy projektant mody, nie mógł powstrzymać się od pytania: „Pani Sinclair, na górze jest mnóstwo ubrań. Czy nie mogłaby się pani w nie przebrać?”

Elise spojrzała na swoje ubranie, zanim odpowiedziała ze zdziwieniem: „Ale wyglądam w tym ładnie. Moja babcia zrobiła to dla mnie ręcznie”.

Czterech mężczyzn oniemiało. Kto by pomyślał, że niektórzy ludzie nadal szyją ubrania ręcznie w dzisiejszych czasach?

„Dość tego, ty wieśniaku! Powiem ci, że my czterej nigdy się z tobą nie zaręczymy, a Alexander nigdy cię nie polubi. Bądź rozsądny i sam stąd wyjdź ”, powiedział Danny, który miał najostrzejszy język w rodzinie Griffith.

Słysząc jego słowa, Elise ugryzła się w wargę i odpowiedziała: „Ale będę miała problem z wytłumaczeniem tego mojemu dziadkowi…”

„ Myślę, że interesują cię tylko pieniądze naszej rodziny. Mówię ci, będziesz bardzo żałować, że przeciągasz swój pobyt w naszym domu.”

Elise wyglądała na pokrzywdzoną, jedząc kolację z głową spuszczoną w dół. Nie pomagało jej to, że jej twarz była po prostu zbyt brzydka, więc czwórka rodzeństwa Griffithów zupełnie nie miała nastroju na jedzenie. Jak możemy dotrzeć do tej pani?

Po ich wyjściu Elise świetnie się bawiła, jedząc kolację. Jedzenie w Griffith Residence było dla niej bardzo smaczne. Co więcej, efekt, którego pragnęła, został osiągnięty. Nikt w rodzinie Griffithów jej nie lubił, więc po roku miała z nimi skończyć.

Po kolacji udała się do swojej sypialni. Właśnie wtedy jej telefon komórkowy zapiszczał na łóżku, rejestrując przychodzącą wiadomość tekstową. Napisała: „Czy dotarłeś już do Athesea, szefie? Jak się masz? Czy Griffithowie cię nękali?”

Elise uśmiechnęła się złośliwie czytając wiadomość tekstową. „Griffithowie nic na mnie nie mają”.

Osoba ta szybko odpisała: „Jesteś niesamowity, szefie! Ale z Griffithami nie należy igrać, zwłaszcza z Alexandrem Griffithem. Ten facet jest głęboki. Powinieneś na niego uważać”.

Elise była przez chwilę oszołomiona. Alexander? To musi być najstarszy syn Griffith Family i ten, który miał dziś spotkanie firmowe! Cóż, nie udało mi się go zobaczyć, ale kogo to obchodzi? Nigdy nie bałam się niczego odkąd się urodziłam.

Poszła spać po wyłączeniu telefonu komórkowego. Być może dlatego, że zawsze miała problemy z zasypianiem w obcym łóżku, ponieważ przez cały sen czuła zamgloną głowę i dopiero około 4.00 rano obudziło ją pragnienie. W tym czasie zmyła makijaż i zeszła na dół w kapciach, myśląc, że nie wpadnie na kogoś w środku nocy. Po wypiciu wody poszła na górę i położyła się w sennym oszołomieniu.

Nie zapaliła światła. Z jakiegoś powodu łóżko wydało jej się inne; wydawało się, że stało się wygodniejsze do spania.

Nikt nie wiedział, ile czasu minęło, gdy drzwi się otworzyły i ktoś zdawał się podnosić kołdrę. Elise miała lekki sen, więc obudziła się ospała, wyczuwając czyjąś obecność.

Jednak zanim zdążyła się opamiętać, głęboki i atrakcyjny męski głos zapytał: „Kto tam?”

Elise była całkowicie oszołomiona. Jak jeden z Griffithów śmiał włamać się do mojego pokoju w środku nocy? Odparła: „To moje pytanie! Kim ty jesteś? Nie wiesz, że niegrzecznie jest włamywać się do czyjegoś pokoju w środku nocy!”

Ponieważ światła były wyłączone, Elise nie mogła wyraźnie zobaczyć twarzy mężczyzny. Potem usłyszała, jak odpowiada szyderczo: „Ty jesteś Elise Sinclair?”