Rozdział 150

Punkt widzenia Evelyn

Przez ułamek sekundy zapadła cisza – czysta, niekończąca się cisza. Zawisła między każdym drzewem, przez trawę, która łaskotała moje kostki i przywierała do mojej mokrej skóry. Połykała nawet moje urywane, pełne bólu oddechy.

Potem pojawił się ból.